Jump to content
Club-Monadire.Ge

პარასკევას ბუდე


Recommended Posts

  • Replies 1,5k
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

Top Posters In This Topic

Popular Posts

პარასკევა კლუბის შეხვედრაზე.    

პეტრე კოლხი (Y)ვისაც წასვლა უნდა, გაუშვი. ძალით დარჩენას არ აქვს აზრი! უფრო აუტანელია, როცა გვერდით გყავს და სინამდვილეში სხვაგან არის. ნურც შენ დარჩები ხელოვნურად მის გვერდით, ვისთვისაც მხოლოდ სიმძიმ

ისწავლეთ დატკბეთ იმით რაც გაქვთ და იყოთ ბედნიერი.  თქვენს უკან მილიონობით ადამიანი დგას, ვინც თქვენს ცხოვრებას თავისად სიყვარულით მიიღებდა, თქვენს ჯვარს (რაც არ უნდა მძიმედ გეჩვენებოდეთ) სიხარულით ზ

Posted Images

И один падающий лист предвещает наступление осени.

/Японская пословица /

 

 

Счастливым можно быть в любое время года. Счастье — это вообще такой особый пятый сезон, который наступает, не обращая внимания на даты, календари и всё такое прочее. Оно как вечная весна, которая всегда с тобой, за тонкой стеклянной стенкой оранжереи.

 

/Ольга Лукас/

 

Любовь … имеет свои времена года. Свою весну, лето, осень и зиму… Внутри каждого времени года есть свои собственные, крохотные времена года. Их тоже четыре. Например, лето любви имеет свои совсем маленькие осень, зиму, лето и весну… А когда придёт зима Вашей зимы, Вы будете ждать весну. Но это будет весна не прежней любви, а какой то новой…

 

/Милорад Павич. Звёздная мантия/

Link to post
Share on other sites

ძალიან დიდი სიამოვნება ლამაზი ბუნების წიაღი, მაგრამ თუ მდინარე არაა ან ტბა ახლომახლო, კატასტროფულად "იაფდება" მისის ფასი. ამიტომაც რაჭაში რომ ვისვენებ სულიერად ისე ვერსად :dance:

Link to post
Share on other sites

Может быть, не заметишь

Рыжую грусть листвы,

Может быть, не ответишь,

Что вспоминаешь ты,

Или вот это небо -

Синее как вода,

Где ты ни разу не был,

Не приходил сюда.

 

 

/Гарик Сукачев - Осень/

 

А осень я не люблю, когда нахожусь в ожидании. В ожидании человека, без которого моя осень блекнет.

 

/Эльчин Сафарли. Сладкая соль Босфора/

Link to post
Share on other sites

შემოდგომა

 

გალაკტიონ ტაბიძე

 

I

 

ობოლ ფოთლებს, ნაზ ყვავილებს

 

ქარიშხალი თავზე ივლებს;

 

კორდი კდემით თვალებს ნაბავს,

 

მორცხვად თავს ხრის, სუნთქვას სძაფავს.

 

 

 

ტანთ-გახდილი და შიშველი

 

მთას შესჩივის: “ვერ მიშველი?”

 

ვიღაც კვნესის, ვიღაც ჰკვდება,

 

ვიღაც ნისლში ინაკვთება.

 

 

II

 

მოწყენილია მიდამო, თეთრი

 

ნისლის ზღვა მინდორს გადაეფინა.

 

გადმოიშალა სიცივე მკვეთრი,

 

ჩემს არსებაში იპოვა ბინა.

 

მომბეზრდა ყოფნა... სულს შეეთვისა

 

აზრი: დაფარვა ქარიშხლის ფიფქით,

 

ვით ყრუ ძახილი უკვდავებისა

 

დროთ საზღვარს იქით, დროთ საზღვარს იქით!.

Link to post
Share on other sites

რამდენი წლის ვარ?რამდენი წლის ვარ?

რა შუაშია თუ ისევ ის ვარ?!

აპრილის შვილი,ენძელის ხნის ვარ,

ნაწვიმარ ბაღის,უღრუბლო ცის ვარ.

რამდენი წლის ვარ? რამდენი წლის ვარ...

 

ვარდობის თვეში ვარდების წლის ვარ,

დაბალი წრის ვარ,მაღალი წრის ვარ,

რამდენიც გინდათ იმდენი წლის ვარ...

ნელინელ კვდომის ,ნელინელ ხრწნის ვარ,

ღმერთების ფეხის,უბრალო მტვრის ვარ,

არაგვის,თერგის,რიონის,მტკვრის ვარ,

ქორწილის ღამით ბეჭდების ცვლის ვარ.

ატმების კვირტის,ვაზების რქის ვარ,

მილეულ მთვარის,ამოსულ მზის ვარ,

ვინ გეკითხებათ რამდენი წლის ვარ?!

ზაფხულის,ზამთრის,მოყვრის ვარ ,მტრის ვარ,

ზოგჯერ სულელის,ზოგჯერ ბრძნისა ვარ,

მარკიზის,გრაფის,ხელმწიფის ღირს ვარ,

ხან მძიმე ჩადრის,ხან დეკოლტის ვარ,

ხან დალხინების,ხანაც სიმწრის ვარ.

შვილებით დაღლილ დედამიწის ვარ,

ჯეირნის მწვადზე დაყრილი ცვრის ვარ,

ვარ პირველ კლასში,სულ ექვსი წლის ვარ!

საყურის ,ბეჭდის,კაბების ცვლის ვარ.

ხან ავი ზნის ვარ,ხან კარგი ზნის ვარ,

ქართული ჰანგის,ქართული ზნის ვარ.

 

ჭოროხის,ზვირთის,პონტოის ზღვისა ვარ,

კოდორის ტყეში მოჩრდილულ მზის ვარ,

ჩვიდმეტის გინდათ?ჩვიდმეტი წლის ვარ!

ათასის გინდათ? ათასი წლის ვარ.

Link to post
Share on other sites

გილოცავთ დაბადების დღეს

 

/ჩარლზ ბუკოვსკი/

 

როცა ვაგნერი

იყო მოხუცი,

დაბადების დღის

მისალოცად

დაუკრეს მისი

ახალგაზრდობისდროინდელი

რამდენიმე შემთხვევითი კომპოზიცია.

 

“ვისი იყო?” – იკითხა

მოხუცმა.

 

“თქვენი” –

უპასუხეს.

 

“ხოო”, თქვა

ვაგნერმა,

“მე ყოველთვის

მქონდა ეჭვი,

რომ სიკვდილსაც აქვს

გარკვეული ღირსებები”..

Link to post
Share on other sites

ს ა ა თ ე ბ ი

 

/ კონსტანტინე გამსახურდია/

 

 

საათზე უფრო ღრმა სიმბოლო მე არ მეგულება!

თვალწინ მიდგას ღრმად მოხუცებულის დამჭკნარი სახე, თეთრი, მთვარესავით მრგვალი და ბრტყელი. თვალებჩანისნული და თავდავიწყებაში მთვლემარე. ნელა, ნელა ეპარება ამ სახეს ორი ვარდისფერი პაწია თითი შვილი-შვილისა, უცაცუნებს ბებიას სახეზე და ნაოჭს უსწორებს. პაწია თითები მიცოცავენ ბებრის სახეზე.

 

თვალწინ მიდგებიან:

საათები, საათები, ეკლესიების გუმბათებზე, საათები დიდი ქალაქის მოედნებზე, საათები, ფართე, ღია თვალებიანი საათები რკინის გზის სადგურებზე, როცა შუაღამისას ექსპრეს-მატარებლით მიჰქროლავხარ სივრცეში და ისინი ისე დაღვრემილად გამოიყურებიან, როგორც გარდაცვლილი დროის სარკე თვალები!

ღია დარჩენილი თვალები მარადისობისა!

ჩემს ხანგრძლივ უძილარ ღამეებში, მარტოობაში და უცხოობაში ისინი რეკავენ. რეკავენ, თითქოს ვიღაცას ჩემთვის ძვირფასსა და საყვარელს მიასვენებენ სადღაც, დიდი ქალაქის ბნელ ქუჩებში.

დარეკავს ერთხელ, ორჯერ, სამჯერ... აჟღარუნდება თორმეტჯერ და ყველანი ერთის ჯადოსნური დირიჟორის ჯოხის გაქნევაზე აჟღარუნდებიან მთელი მძინარე ქალაქის საათები და ისეთი გრძნობა მაქვს, თითქოს ვიღაცეებმა ცხრა ჩირაღდანი აიღეს, სანდლები ფეხზე წამოიცვეს, ჩირაღდნები აანთეს და ემზადებიან გასასვენებლად.

საათები ბინის კედლებზე, საათები მოედნებზე, საათები რკინიგზის სადგურებზე, საათები ეკლესიის გუმბათებზე, და სატრიუმფო ჭიშკრებზე, რეკავენ, ზარითა და ზათქით, მიასვენებენ მზე გადასულ დროს; რომელიც ყველაფერს გვართმევს, ყველაფერს თან წაიღებს, რაც აქამდის გვიგვრძვნია, ყველაფერს რაც გვყვარებია და შეგვძულებია. ჩვენს დიდ სიყვარულსა და ჩვენს დიდ ნუგეშს, ჩვენს დიდ სიხარულსა და პატარა ბედნიერებას. ჩვენს დარდსა და ჩვენს გულის ჭირს. ჩვენს ღიმილსა და ჩვენს ცრემლებს.

 

ყველაფერს, ყველაფერს თან წაიღებენ საათები, საათები ჩვენი ბინის კედლებზე, საათები ქალაქის მოედნებზე, საათები სიკვდილის სატრიუმფო ჭიშკრებზე...

 

 

 

 

 

ბერლინი, 1920 წელი..

Link to post
Share on other sites

სანამ კვდება ადამიანი, იგი შეიძლება უყვარდეთ, სძულდეთ, ენატრებოდეთ, დასტიროდნენ კიდეც; მაგრამ რაკი მოკვდება, ხელად საზოგადოებრივი ზეიმის რთულ ფორმალობათა მთავარ სამკაულად იქცევა.

(ჯ. სტაინბეიკი)

Link to post
Share on other sites

post-30-0-21056800-1379004296_thumb.jpg

 

 

 

მე აქ ვერ დავდებ ზღვარს,

მე აქ ვერ ვიტყვი ლექსს,

ყველაფერს ამბობს ზღვა,

თუმცა არაფერს წერს.

ვფიცავ მიწას და მზეს,

ზღვის მაჯისცემა მშურს,

ზღვაო, არ გეტყვი ლექსს,

მხოლოდ დაგიგდებ ყურს.

მერე მოგანდობ თავს,

მერე მოგანდობ სულს,

თუ არ დამიმსხვრევ ნავს,

თუ არ გამწირავ სულ.

 

 

(ფოტო პარასკევასი)

Link to post
Share on other sites

post-30-0-21056800-1379004296_thumb.jpg

 

 

 

მე აქ ვერ დავდებ ზღვარს,

მე აქ ვერ ვიტყვი ლექსს,

ყველაფერს ამბობს ზღვა,

თუმცა არაფერს წერს.

ვფიცავ მიწას და მზეს,

ზღვის მაჯისცემა მშურს,

ზღვაო, არ გეტყვი ლექსს,

მხოლოდ დაგიგდებ ყურს.

მერე მოგანდობ თავს,

მერე მოგანდობ სულს,

თუ არ დამიმსხვრევ ნავს,

თუ არ გამწირავ სულ.

 

 

(ფოტო პარასკევასი)

შენ ქარიშხალი გინახავს ზღვაზე?

მოგისმენია გრიალი ზღვისა?

იგი ბრაზდება საკუთარ თავზე,

როცა სიყვარულს უცქერის სხვისას.

იცი რად არის გაბრაზებული?!

რად ახლის ნაპირს ტალღებს ქაფიანს?!

ზღვასაც ყოლია შეყვარებული

და მერე რწმენა დაუკარგია,

საკუთარ ტალღით მოუკლავს თურმე,

საკუთარ გულში დაუმარხია

და ეხლა როცა ბნელდება ზღვაზე,

როცა სიყვარულს უცქერის სხვისას,

საკუთარ სატრფოს იგონებს დარდით

და ეს გრიალი დარდია ზღვისა!

..........................................

უნდა იცოდე ვინ არის ღირსი

რომ სიყვარული ატარო მისი!

Link to post
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
უპასუხეთ თემას

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
  • Recently Browsing   0 members

    No registered users viewing this page.


×
×
  • Create New...