paraskeva 30 Posted June 23, 2015 Report Share Posted June 23, 2015 Алло, это бюро находок? — Алло, это бюро находок? — спросил детский голосок. — Да, малыш. Ты что-то потерял? — Я маму потерял. Она не у вас? — А какая она твоя мама? — Она красивая и добрая. И еще она очень любит кошек. — Да, как раз вчера мы нашли одну маму, может быть это твоя. Ты откуда звонишь? — Из детского дома №3. — Хорошо, мы отправим твою маму к тебе в детский дом. Жди. Она вошла в его комнату, самая красивая и добрая, а в руках у нее была настоящая живая кошка. — Мама! — закричал малыш и бросился к ней. Он обнял ее с такой силой, что его пальчики побелели. — Мамочка моя!!! …Артем проснулся от своего собственного крика. Такие сны снились ему практически каждую ночь. Он засунул руку под подушку и достал оттуда фотографию девушки. Эту фотографию он нашел год назад на улице во время прогулки. Теперь он всегда хранил ее у себя под подушкой и верил, что это его мама. В темноте Артем долго вглядывался в ее красивое лицо и незаметно для себя уснул… Утром заведующая детским домом, Ангелина Ивановна, как обычно обходила комнаты с воспитанниками, чтобы пожелать всем доброго утра и погладить каждого малыша по голове. На полу около Артемкиной кроватки она увидела фотографию, которая ночью выпала из его рук. Подняв ее, Ангелина Ивановна спросила мальчика: — Артемушка, откуда у тебя эта фотография? — Нашел на улице. — А кто это? — Моя мама, — улыбнулся малыш и добавил, — она очень красивая, добрая и любит кошек. Заведующая сразу узнала эту девушку. Первый раз она приходила в детский дом в прошлом году с группой волонтеров. Наверно тогда и потеряла здесь свою фотографию. С тех пор эта девушка часто обивала пороги различных учреждений в надежде добиться разрешения на усыновление ребенка. Но,по мнению местных бюрократов, у нее был один существенный недостаток: она была не замужем. — Ну что же, — произнесла Ангелина Ивановна, — раз она твоя мама, то это полностью меняет дело. Войдя к себе в кабинет, она села за стол и стала ждать. Через полчаса раздался робкий стук в дверь: — Можно к Вам, Ангелина Ивановна? — И в дверях показалась та самая девушка с фотографии. — Да, заходите, Алиночка. Девушка зашла в кабинет и положила перед заведующей толстенную папку с документами. — Вот, — сказала она, — Я все собрала. — Хорошо, Алиночка. Я должна задать еще несколько вопросов, так положено,понимаешь… Ты осознаешь, какую ответственность на себя берешь? Ведь,ребенок — это не на два часа поиграть, это на всю жизнь. — Я все осознаю, — выдохнула Алина, — просто я не могу спокойно жить, зная,что кому-то очень нужна. — Хорошо, — согласилась заведующая, — когда ты хочешь посмотреть детей? — Я не буду на них смотреть, я возьму любого ребенка, какого предложите, — сказала Алина, глядя заведующей прямо в глаза. Ангелина Ивановна удивленно подняла брови. — Понимаете, — сбивчиво начала объяснять Алина, — ведь настоящие родители не выбирают себе ребенка… они не знают заранее каким он родится… красивым или некрасивым, здоровым или больным… Они любят его таким какой он есть. Я тоже хочу быть настоящей мамой. — Впервые встречаю такого усыновителя, — улыбнулась Ангелина Ивановна, — впрочем, я уже знаю, чьей мамой вы станете. Его зовут Артем, ему 5 лет,родная мать отказалась от него еще в роддоме. Сейчас приведу его, если вы готовы. — Да, я готова, — твердым голосом сказала Алина, — покажите мне моего сына. Заведующая ушла и через 5 минут вернулась, ведя за руку маленького мальчика. — Артемочка, — начала Ангелина Ивановна, — познакомься это … — Мама! — закричал Артем. Он бросился к Алине и вцепился в нее так, что его пальчики побелели. — Мамочка моя! Алина гладила его по крошечной спинке и шептала: — Сынок, сыночек… я с тобой… Она подняла глаза на заведующую и спросила: — Когда я смогу забрать сына? — Обычно родители и дети постепенно привыкают друг к другу, сначала здесь общаются, потом на выходные забирают, а потом насовсем, если все в порядке. — Я сразу заберу Артема, — твердо сказала Алина. — Ладно, — махнула рукой заведующая, — завтра все равно выходные, можете взять, а в понедельник придете, и оформим все документы как положено. Артем был просто счастлив. Он держал свою маму за руку и боялся отпустить ее даже на секунду. Вокруг суетились воспитатели, нянечки… одни собирали его вещи, другие просто стояли в сторонке и вытирали глаза платочками. — Артемушка, до свиданья. Приходи к нам в гости, — попрощалась с ним Ангелина Ивановна. — До свидания, приду, — ответил Артем. Когда они со всеми попрощались и вышли на улицу, он, наконец-то, решился задать своей новой маме самый главный вопрос: — Мама… а ты кошек любишь? — Обожаю, у меня их дома целых две, — засмеялась Алина, нежно сжимая в своей руке крошечную ладошку. Артем счастливо улыбнулся и зашагал к себе домой. Ангелина Ивановна посмотрела в окно вслед уходящим Алине с Артемкой. Затем села за свой стол и начала куда-то звонить. — Алло, Небесная Канцелярия? Примите, пожалуйста, заявку. Имя клиентки: Алина Смирнова. Категория заслуги: наивысшая, подарила счастье ребенку… присылайте все, что положено в таких случаях: безграничное счастье, взаимную любовь, удачу во всем и т. д… Ну и само собой, идеального мужчину, она не замужем… Да, и бесконечный денежный поток не забудьте,он ей очень пригодится… малыш должен хорошо питаться… Уже все отправили? Спасибо. Двор детского дома был заполнен мягким солнечным светом и радостными детскими криками. Заведующая положила трубку и подошла к окну. Она любила подолгу стоять и смотреть на своих малышей, расправив за спиной огромные белоснежные крылья… ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 Rococo Style 1700-1760 ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 Rococo period,18 century ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 Rococo Menuet to the music of Boccherini ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 Symphonion Rococo Music Box c 1897 ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 (edited) Tchaikovsky, Variations on a Rococo theme for cello and orchestra Edited June 30, 2015 by paraskeva ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 Stucco: The Rococo's Secret Ingredient - Part 1 ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 My favourite Baroque music ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 https://www.youtube.com/watch?v=mURZQNpKiLQ Baroque Music for Concentration ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 Baroque Music from The Netherlands ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 10 Favorite Baroque Composers ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 (edited) The Best of Haydn Edited June 30, 2015 by paraskeva ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted June 30, 2015 Report Share Posted June 30, 2015 The Best of Baroque ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted July 2, 2015 Report Share Posted July 2, 2015 1995 წელს 14 მგელი გაუშვეს იელოუსთოუნის ნაციონალურ პარკში (Yellowstone Narional Park). ზოოლოგებს და სხვა დამკვირვებლებს ვერ წარმოედგინათ, რომ ეს სვლა მკაფიოდ შეცვლიდა პარკის ეკოსისტემას. 70 წლის განმავლობაში ეს პარკი მგლების გარეშე არსებობდა. ამავდროულად პარკში ბინადრობდა უამრავი ირემი, რომლებიც მრავალი წლის განმავლობაში უკონტროლოდ მრავლდებოდნენ (ადამიანების მიერ ირმების პოპულაციის კონტროლის ყველა მცდელობამ წარუმატებლად ჩაიარა), რამაც საგრძნობი ზიანი მიაყენა ფლორას. რასაკვირველია, 14 მგელს არ შეეძლო გაენადგურებინა ყველა ირემი, თუმცა, მათ აიძულეს ირმებს ფრთხილად შეერჩიათ საძოვარი ადგილები, შესაბამისად ირმები გაეცალნენ გარკვეულ ტერიტორიებს. ირმებისგან გათავისუფლებულ ადგილებზე გამრავლება დაიწყო სხვადასხვა სახეობის მცენარემ. 5 ჯერ მოიმატა ხეების რაოდენობამ 6 წლის განმავლობაში. ასევე გაჩდნენ თახვები, რომლებიც ხით იკვებებიან და აშენებენ ფუღუროებს. წყლასაცავებში მომრავლდენ იხვები და თევზები. მგლებმა შეძლეს შეემცირებინათ ტურების რაოდენობა, რაც გახდა კურდღლებისა და თაგვების გაჩენის მიზეზი, ამან კი თავის მხრივ გამოიწვია პარკში ქორების, კვერნების და მელიების გამოჩენა. ასევე მივიდნენ დათვებიც, რომლებიც მგლის საკვების ნარჩენებით იკვებებოდნენ. გამრავლება დაიწყო კენკროვანმა მცენარეებმაც. ნამდვილი მოულოდნელობა იყო, როდესაც მდინარეების კალაპოტი შეიცვალა, პარკში მგლების გამრავლების შედეგად. ტბისა და მდინარეების სანაპიროებზე შემცირდა ეროზია. ყოველივე ზემოთხსენებულის ამის მიზეზი იყო მგლების ზემოქმედება ირმებზე, რადგან ეკოსისტემამ დაიწყო დადებითი ცვლილებები. (სანაპიროზე გაიზარდა ხეები, ასევე გამრავლდა ბალახიც.) შეიცვალა პარკის გეოგრაფიაც. ყოველივე ეს დამსახურებაა თოთხმეტი მგლისა, რომლებიც იელოუსთოუნის ნაციონალურ პარკში 13 წელია ბინადრობენ. ციტირება Link to post Share on other sites
BROWNING 349 Posted July 2, 2015 Author Report Share Posted July 2, 2015 პარასკევია ახლა მოსაფიქრებელია სადიან მოვიყვანოთ ირმები ჩვენს ტყეებში(მგელზე ატვეჩაი ვარ) ციტირება Link to post Share on other sites
courage 2 Posted July 2, 2015 Report Share Posted July 2, 2015 სიღნაღში ვიყავი 4 დღის წინ. წნორისკენ რომ ჩამოვუყევით, ტურა ისე ნელა მიიზლაზნებოდა, კაი მაგარ ფილმს გადაიღებდა კაცი, საერტოდ არ ეშინიათ. მალე ალბათ ციხექალაქს (სიღნაღი თურქულია, ქართულად ციხექალაქად ითარგმნება) ააკითხავენ როგორც ტურისტები ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted July 3, 2015 Report Share Posted July 3, 2015 სიღნაღში ვიყავი 4 დღის წინ. წნორისკენ რომ ჩამოვუყევით, ტურა ისე ნელა მიიზლაზნებოდა, კაი მაგარ ფილმს გადაიღებდა კაცი, საერტოდ არ ეშინიათ. მალე ალბათ ციხექალაქს (სიღნაღი თურქულია, ქართულად ციხექალაქად ითარგმნება) ააკითხავენ როგორც ტურისტები ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted July 3, 2015 Report Share Posted July 3, 2015 პარასკევია ახლა მოსაფიქრებელია სადიან მოვიყვანოთ ირმები ჩვენს ტყეებში(მგელზე ატვეჩაი ვარ) ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted July 3, 2015 Report Share Posted July 3, 2015 რა გამიხარდა იცით, რომ შემოდიხართ ქუხნაში და ათვალიერებთ აქოურობას.. მეგონა აღარ გახსოვდათ ქუხნა ციტირება Link to post Share on other sites
Gurulo 154 Posted July 3, 2015 Report Share Posted July 3, 2015 რა გამიხარდა იცით, რომ შემოდიხართ ქუხნაში და ათვალიერებთ აქოურობას.. მეგონა აღარ გახსოვდათ ქუხნა ცავ, ჩვენ ყოველთვის ვათვალიერებთ ქუხნას... კომენტარი რომც არ დავწეროთ, შემოხედვით მუდამ ვიცქირებით შენსას. ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted July 3, 2015 Report Share Posted July 3, 2015 ცავ, ჩვენ ყოველთვის ვათვალიერებთ ქუხნას... კომენტარი რომც არ დავწეროთ, შემოხედვით მუდამ ვიცქირებით შენსას. ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted July 7, 2015 Report Share Posted July 7, 2015 “სოფლელობა სოფელში ცხოვრებას არ ნიშნავს, _ ეს ადამიანის სულიერი მდგომარეობა უფროა და უგემოვნობასა და უწიგნურობას გულისხმობს, თორემ ყველაზე დიდი ევროპელი ჩარგალში ცხოვრობდა და ლუკა რაზიკაშვილად იცნობდნენ” (ც. ბუკია). ციტირება Link to post Share on other sites
BROWNING 349 Posted July 7, 2015 Author Report Share Posted July 7, 2015 პროვინციალიზმი არის არაჭეშმარიტი ფასეულობის გაფეტიშება. ასეთი სოფლებშიც ბლომადაა და ქალაქებშიც. ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted July 10, 2015 Report Share Posted July 10, 2015 რატომ სწავლობენ ქართულ ენას, სიმღერას და ცეკვას პოლონელები (პანორამა) ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted July 14, 2015 Report Share Posted July 14, 2015 აკეთე შენი საკეთებელი და მოხდეს ის, რაც მოსახდენია ვფიქრობ, ყოველ თქვენგანს სმენია ეს სიტყვები. მაგრამ დაფიქრებულხართ მათ მნიშვნელობაზე? რადგან მიუხედავად ამ ფრაზის სიმარტივისა, მასში დიდი სიბრძნე და ღრმა აზრი იმალება. პრინციპი იმაშია, რომ რაღაცის კეთებისას, ადამიანი ძალიან ხშირად იქ და იმაში არაა, რასაც აკეთებს. როცა მუშაობს - დასვენება უნდა, როცა ისვენებს - მუშაობა უნდა. და ყველაფერი ისე ვერაა... ქმარი არაა სათანადო, ცოლი არაა სათანადო, ხელფასი არაა სათანადო, ამინდი არაა ისეთი, როგორიც მინდა. ადამიანთა უმეტესობაში ყურადღება სწორედ ასე მუშაობს. მსგავს ქცევას იქამდე მივყავართ, რომ ადამიანს არ შეუძლია ბედის მიერ გამოგზავნილი გაკვეთილის სწავლა. ჩვენ ხომ ყველამ ვიცით, რა გვსურს და როგორ პირობებში გვსურს ცხოვრება, მაგრამ სრულიად სხვა რეალობაში ვართ. რატომ? იქნებ იმიტომ, რომ რაღაც უნდა გავაკეთოთ მასში? მაშინ ჩნდება კითხვა: რა უნდა ვაკეთო? როგორ გავიგო, რაზე გავამახვილო ყურადღება? პასუხი ძალიან თვალნათლივია: რასაც აკეთებ - ის უნდა აკეთო, რაც შენს გარშემოა - სწორედ ისაა შენი მიზანი. საკუთარი რეალობის ტოტალურად მიღება. არანაირი წინააღმდეგობა ან უკეთესი ცხოვრების სურვილი. შენი ბედი ზუსტად აქ, შენს თვალწინ იქმნება. და იმისთვის, რომ მაღალი ძალების გამოცანა გამოიცნო, შენ გჭირდება მთელი შენი ყურადღება, მთელი შენი ძალა, რათა გააკეთო შენი გასაკეთებელი. არ მოგწონს შენი სამუშაო? შეხედე ამას სხვაგვარად. ახლა სწორედ ასეთი სამუშაო გაქვს, რადგანაც ეს ეტაპი უნდა გაიარო. ამიტომ გამოანთავისუფლე შენი ყურადღება აზრებისგან იმის შესახებ, რაც მოგწონს ან არ მოგწონს, და კონცენტრირდი სამუშაოზე. უბრალოდ აკეთე იგი. დამატებითი ყურადღების შედეგად შენი ეფექტურობა რამდენჯერმე გაიზრდება, რაც შეცვლის მოვლენათა მსვლელობის ჩვეულ დინებას, და შესაძლოა ცხოვრებამაც ასევე შეიცვალოს კალაპოტი. არ მოგწონს ამინდი? იქნებ ცხოვრებაში უკანასკნელად ხედავ ტალახს ქუჩაში. კონცენტრირდი მასზე აზრების გარეშე და დაინახავ, რომ მასში არაფერია საშინელი, და განწყობა ცამდე აფრინდება. თუ სეირნობ - უნდა ისეირნო, თუ ისვენებ - უნდა დაისვენო. აკეთე ის, რასაც აკეთე, მაგრამ სწორედაც რომ - აკეთე. და ყოველ ჯერზე ეცადე, რომ უფრო უკეთესად, უფრო ეფექტურად, უფრო უზადოდ აკეთო ეს. და დაინახავ, როგორ შეიცვლება შენი ცხოვრება. მაგრამ შენ უკვე აღარ აგაღელვებს, თუ რომელი მიმართულებით მოხდება ცვლილებები. რადგან დაე მოხდეს ის, რაც მოსახდენია, მაგრამ თუ შენ უზადოდ მოქმედებ, მაშინ უზადო იქნება შენი ცხოვრებაც. ეს გაკვეთილი ერთმა ნაგვის ამგროვებელმა მასწავლა. ერთხელ ტროპიკულ კურორტზე ვისვენებდი, და იქ ერთი ადამიანი დავინახე. იგი სანაპიროზე დადიოდა და ნაგავს აგროვებდა. და თითქოს არაფერი, მაგრამ როგორ აკეთებდა ამას, სულის სიღრმემდე შემძრა. იგი თითქოს ნადირობდა ნაგავზე. არცერთი სიგარეტის ნამწვი არ გამოეპარებოდა მის უნაკლო მზერას. და მის თვალებში არ იყო სადმე სხვაგან ყოფნის სურვილი. იგი არ აწყობდა ილუზიებს იმასთან დაკავშირებით, რომ ერთხელაც მისი კარიერა ზემოთ წაიწევს, ბევრ ფულს იშოვის და მისი ცხოვრება სწორი მიმართულებით შეიცვლება. იგი უბრალოდ ნაგავს აგროვებდა. და იმ დღეს იგი ყველა იმ ადამიანზე ბედნიერი იყო, რომლებიც ხუთვარსკვლავიან სასტუმროებში ისვენებდნენ. (ალექსეი პახაბოვის წიგნიდან) ციტირება Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.