პარასკევას ბუდე

paraskeva · February 16, 2017

https://www.youtube.com/watch?v=aPOCE3gj3sg

Как приготовить Итальянскую пиццу рецепт от повара

paraskeva · February 16, 2017

Как приготовить Творожную Пиццу - Рецепты / Пицца - Кухня ТВ (Просто вкусно)

paraskeva · February 16, 2017

http://www.gastronom.ru/

paraskeva · February 16, 2017

https://www.youtube.com/watch?v=JfgnmHl8qc4

РЕЦЕПТЫ САЛАТОВ. Салат"ЦЕЗАРЬ"Классический.

**BROWNING** · May 14, 2017

ჟინეტ რენო, კვებეკი.

https://www.youtube.com/watch?v=owtiI5_lXm4

paraskeva · May 27, 2017

ქართველობა და უცხოეთის გენია

კონსტანტინე გამსახურდია

ქართული ალფაბეტი – მითხრა ერთმა უცხოელმა ქართულის მცოდნე ორიენტალისტმა – ,,ჩემთვის ჯერაც გამოუცნობი სფინქსია''.

,,მარტო ესთეტიური თვალსაზრისით რომ ავიღოთ, ვერც გოთიური, ვერც ლათინური და ვერც სანსკრიტული ენების ანბანი შეედრება თქვენს სადასა და ლამაზს, კოხტა ასოებს. ქართველები ალბათ, ვერც კი ამჩნევთ ამას. არც ერთი თქვენი ისტორიული მეზობლის, არც სხვა, თქვენგან მოშორებით მცხოვრებ რასსათა ალფაბეტის გავლენა არ ატყვია მას. იგი სრულიად თავისებურია და საოცარი''.

რაც ზემოთ ნახსენებ მეცნიერმა მითხრა ჩვენს ალფაბეტზე, იგივე შეიძლება ზოგადად ჩვენს კულტურაზეც ითქვას.

ქართული კულტურის სახეც ჩვენთვის ჯერაც ამოცანაა.

კარგი მანძილი გაგვივლია.

დღევანდელმა ქართველმა რომ უკან მოიხედოს, ვგონებ თვალსაც ვერ მიაწვდენს ჩვენი ისტორიული ცხოვრების პირველ საფეხურებს. ერთი თვალის გადავლებით ვერც კი გაარჩევს წარსულის ნისლში ჩვენი ისტორიული ცხოვრების კონტურებს.

ცხადია, დიდი ერის ნატეხი ვართ. თუმცა წარსულშიაც არ ყოფილა ჩვენი ქვეყანა ისეთი ბაზისი ახალ იდეათა და მიმდინარეობათა, როგორიც ძველი ინდოეთი, სპარსეთი, ახალი საფრანგეთი, გერმანია და ინგლისი.

არ ვყოფილვართ ახალ იდეათა ჯვაროსანნი, – არც თუ რეფორმატორული მისსია დაუკისრებია ჩვენთვის ისტორიას.

ჩვენი ეროვნული ცხოვრების დუღილი ჩვენივე ქვეყნის ზღუდეებს არ გასცილებია...

თუ კერძო ადამიანის უდიდესი იდეალია სოკრატესსებური თვითშეცნობა, მით უმეტეს მთელ ერს, ამ გაცილებით უფრო ღრმასა და რთულ ფსიქოლოგიურ ერთეულს – მართებს თავისი მძლითი ძალის სიგრძე-სიგანის შეგნება, თავის შემოქმედების ფარგლების ცნობა.

იტყვიან: ამის მიზეზი ქართული ეროვნული ოჯახის ქართველთა ნათესავის სიმცირეაო.

მართალია, ერთ სისხლის თანამოზიარეთა სიმრავლეს დიდი წილი უძევს ერის კულტურულ-ცივილიზაციურ მუშაობის განაყოფიერებაში, მაგრამ აქ უბრალო პროპორციის კანონების მობოდიშებით ვერას დავამტკიცებთ. განა ძველი ელადა ყველა თავის მეზობელ ერზე უფრო მცირე რიცხოვანი არ იყო?

მაგრამ ილიონის ბჭეებთან აქაველების გამჭრიახობამ ტროელთა მრავალრიცხოვნობასა სძლია.

რელიგია უმიროსის, მოსეს, ქრისტესი მცირერიცხოვანმა ერებმა არ წარმოშვეს.

მრავალრიცხოვანი და პოლიტიკურად ძლიერი იყო რომაელთა საკეისრო. მისი გზატკეცილები დღევანდელ რუმინიამდე უწევდა, მაგრამ უძლიერეს და თავის დროზე ყველა ერებზე მრავალრიცხოვან ერის უდიდესი მგოსანი ვირგილიუსი მხოლოდ საცოდავი ეპიგონი იყო, შედარებით სუსტისა და მცირერიცხოვანი ელლენთა ბრმა ნათელმხილველისა (ვგულისხმობ უმიროსს) აგრეთვე კულტურის სხვა დარგებში: ხუროთ-მოძღვრებაში, სათეატრო-სასცენო ხელოვნებაში, მწერლობასა და ფილოსოფიაში რომაელები უბადრუკი მიმბაძველები და პლაგიატორები იყვნენ.

ისტორიის იდეალიზაცია ისტორიის ფალსიფიკაციას უდრის. ძნელია ქართულ სპეციფიურ ფსიქიკაზე დაბეჯითებით, კატეგორიულად რისიმე თქმა.

ჩვენ კულტურულ ზრდას დიდი ხნის ისტორია აქვს, მაგრამ ჩვენი ისტორიული გზა, ნათელსა და სწორ გზატკეცილს როდი ჰგავს, იგი უფრო უღრან ტყეებში და კლდე-ღრეებში მავალ შარას მოგაგონებთ, უფსკრულებით რომაა გაწყვეტილი აქა-იქ.

სხვა, ჩვენზე უფრო დაწინაურებულ ქვეყნებში თაობა თაობას მისდევდა, თაობა თაობას გადასძახებდა ხოლმე თავის ანდერძს, თაობა თაობის მხრებზე იდგამდა ფეხს. ერთ საუკუნეში დაწყებულ სოციალურს, პოლიტიკურს, რელიგიურს და არტისტულ ზრახვათ მომდევნო საუკუნეში გამოუჩნდებოდნენ ხოლმე მემკვიდრენი. ერთი თაობის, ერთი გენერაციის მიერ ჩაყრილ დუღაბსა და კირს მახლობელი გენერაცია აწყობდა აგურს. ამ მხრივ ძველი საბერძნეთის, საფრანგეთის ისტორიული ცხოვრება სათეატრო დრამასა ჰგავს, მოქმედება მოქმედებას რომ მისდევს თანდათანობით და ერთი მეორის შევსებით, გაძლიერებით, სადაც ფინალი დრამისა ლირიკული დასკვნაა ყველა აქტების.

ჩვენი ისტორიული ყოფა კი კინემატოგრაფიის სეანსებს მოგაგონებთ, თვალის დახამხამებაზე რომ სწყდება ერთი სურათი და მას სულ სხვა შინაარსი მოსდევს. აბა რა აქვს საერთო XII და XIV საუკუნის ან XII და XVII-XVIII საუკუნის ქართველების კულტურულ ყოფას? ვარდბულბულიანსა და ვეფხისტყაოსანს, ქაცვია მწყემსს და ჩახრუხაძის ოდებს? იშვიათად თუ არსებულა სხვა რომელიმე კულტურულ ერის ისტორიაში ასეთი უფსკრული ორ დიად ისტორიულ ეპოქათა შორის, როგორც იყო მე-12 და მე-17 საუკუნე ჩვენს წარსულში. ხუროთმოძღვრებას, კაზმულ ხელოვნებასა და საეკლესიო მხატვრობას რომ თავი ვანებოთ, თვით ქართული ენის განვითარებაშიაც საშინელ რეგრესს ვხედავთ.

თუნდ გრიგოლ ხანძთელის დროის ენა, მკვეთრი და მოქნილი, მე-17 და მე-18 საუკუნეში ბრგვნილ, ბარბარიზმებით და უმგვანო ნეოლოგიზმებით აჭრელებულ ლიტერატურულ ჟარგონად ქცეულა.

***

ჩვენი ტერიტორია ,,ხალხთა ხიდი'' იყო. ჩვენი ისტორიული მისსიაა: ორ შეურიგებელ უკიდურესობათა და კონტრასტთა შერიგება-შეგუება, ორი დიდი სამყაროს ევროპის და აზიის სულის, ექსპრის შეხამება. მთელი ჩვენი კულტურა ამ ორ დიდ სამყაროსგან გადმოსროლილ ჩრდილისა და სინათლის ნიუანსების ნათელყოფაა.

ვეფხისტყაოსანი ერთადერთი ქმნილებაა, რომელშიაც ქართული სული სავსებით განსახიერდა – აქილევსის ფარი, რომელზედაც მთელი მისი თანამედროვე კულტურის სახე მინიატურულადაა ჰეფესტოს ოსტატურ ხელით გადმოცემული. ეს დიადი სარკეც ქართული კულტურის ისეთივე სინთეზია ზემოთ ნახსენებ სამყაროთა, როგორიც გოეთეს ფაუსტი ელლინიზმისა და ქრისტიანიზმის; – ვეფხისტყაოსანში იპოვით როგორც წმინდა უპანიშადების, ვედანტას ფილოსოფიისა, საკუნტალას, მაჰაბ-ჰარათას, სპარსული პოეზიის, ისე ნეოპლატონიკოსების, უმიროსის და ღვთაებრივ პლატოს სუნთქვას, განა მარტო ,,ვეფხისტყაოსანი'', ყველაფერი, რასაც ქართული კულტურა ეწოდება არითმეტიკულ საშუალებას წარმოადგენს ელენურ-ბიზანტიურსა და სპარსულ, აღმოსავლურ ექსტრემებს შორის, ვიდრე მუსულმანური სპარსეთი და ქრისტიანული ბიზანტია დაემხობოდნენ, ჩვენ უმაშვალოდ ვღებულობდით ამ კულტურულ გოლფშტრომებს.

როცა სამხრეთითა და დასავლეთით ბჭეები დაგვემხო და მხოლოდღა დარიალით მომქროლავ სუსხს შევაჩერდით, ჩვენი სულიერი კულტურაც თვალსაჩინოდ ჩამოქვეითდა.

როგორც ზევით ვთქვით, ჩვენ ქართველებს ნოვატორების სახელებს ვერავინ მოგვაკუთვნებს, მაგრამ ადამიანობის, კაცობრიობის ისტორია მითაა საინტერესო რომ ერთა ოჯახში სხვა და სხვა ნიჭის ერები შედიან. წარმოიდგინეთ ქარხანა, სადაც მრავალ სხვა და სხვა უნარის ოსტატებს თავი მოუყრიათ; ერთს საქმის დაწყება აბარია – მეორე მესაშვალის როლს ასრულებს. ერთი ინიციატორია – მეორე კომბინატორი. ერთი ანალიზს აკეთებს, მეორე სინთეზს. ჩვენი ისტორიული როლი შემაერთებლისას ჰგავს: სპარსულ, მცირე აზიურ კულტურას ელლინურ-ბიზანტიურთან დაკავშირებით და ჩვენს ეროვნულს, სპეციფიურ ქართულ სახესა და ხატს ვძლევდით ხოლმე.

ორ ძუძუთა ვსწოვდით. ჩვენი სამშობლო ორ კულტურულ ნაკადის შემრთველ აუზს წარმოადგენდა.

რელიგია და მისი გაგება ერთგვარი გამოცდაა კულტურული ერისა.

ყოველი კულტურული ერი რელიგიური იყო. ყოველ მაღალხარისხოვან კულტურას რელიგიურ ფუძეზე ჰქონია საძირკველი.

თუმცა ქრისტიანული რელიგია, ჩვენთვის სრულიად არა ნათესავ და უცხო რასის შექმნილი იყო, მაგრამ ქართველი ერის შემოქმედებითი ძალის თავისებურება და სიძლიერე აქაც გამოიხატა. არც ერთ ერს ქრისტიანიზმი ისე არ გაუგია, როგორც ჩვენ. ჩვენთვის ქრისტიანიზმი პოეზია იყო. წაიკითხეთ ბატონ ინგოროყვას გამოცემული „ქართული საეკლესიო პოეზია“. რომელი იოჰანესს ლიუტერის, ან ფრანცისკო ასისსელის საგალობელნი შეედაროს მას.

თამამად შეიძლება ითქვას: არც ერთ ევროპიელ ქრისტიან ერს არ უცდია და არ შესძლებია ჩვენებრ – რელიგიის გაშუქება პოეზიის ოპტიკით.

არც ესპანური ფანატიზმი, არც რომაულ-კათოლიკური ასკეტიზმი და დოგმატიზმი ჩვენ სარწმუნოებრივ ცხოვრებას არ ჰხლებია. ჩვენ არ გვახსოვს არც ბართლომეს ღამის საშინელებანი, არც ჰუგენოტები, არც აუტოდაფე.

ჩვენი ბერები – მონასტრის კედლებშიც ერის კაცებად რჩებოდნენ, ერისათვის, „სოფლისათვის“ ზრუნავდნენ. მოიგონეთ გრიგოლ ხანძთელი და მისი მოწაფენი, კლარჯეთის მაშენებელნი.

როგორც ზევით ვამბობდით, ჩვენს წარსულ ცხოვრებაში ამა თუ იმ პერიოდს, ამა თუ იმ საუკუნეს მეორესთან არ ჰქონია მჭიდრო კავშირი, რადგან ჩვენი ისტორიული ყოფა ერთ სწორ კალაპოტის დენას არ გაჰყოლია, შინაგან დუღილში დაგროვებული ძალა-ენერგია როდი ეწეოდა წინ ჩვენი ცხოვრების მიმდინარეობას, არამედ შემთხვევითი სრულიად მოულოდნელი გარეგანი ფაქტორები ამოძრავებდნენ ქართული აზროვნებისა და გრძნობის მექანიზმს. ავიღოთ თუნდაც ჩვენთან უახლოესი საუკუნე. საფრანგეთის, გერმანიის, ინგლისის მეცხრამეტე საუკუნის ყოფას თვით ერის შინაგან ცხოვრების დუღილმა ჩაუყარა საფუძველი, ამ საუკუნის ცხოვრებას წინა საუკუნეში ჰქონდა ფესვი მოკიდებული, ეროვნული სხეულიც ამა თუ იმ ზემოხსენებულ ერისა, მისი ფსიქიური ,,მე'' მისი კულტურული შინაარსი, სიმეტრიული ზრდისა და განვითარების ერთგვარი სუმმა სუმმარუმ გახლდათ. წინა საუკუნეში მცხოვრებ თაობათა ნაჭირნახულევის ტრაპებზე იკვებებოდა ამ საუკუნის თაობა.

მეთვრამეტე საუკუნის მიწურულში ქართულ ცხოვრებას ისეთი მოულოდნელი დამბლა დაეცა, რომ მთელი სამერმისოდ მოკრეფილი შემოქმედებითი ენერგია დასწვა და გაანადგურა ამ გარედგან შემოჭრილმა ფაქტორმა. მეცხრამეტე საუკუნის ბჭეებში შემავალ თაობათ ხიდი ჩატეხილი დახვდათ.

ქართველობამ ხელმეორედ დაიწყო ,,ან ბანი''.

ამ საუკუნის პირველი ნახევრის მწერლები ენას ძლივს აბრუნებენ, განა ამაზე უფრო ძლიერი დეკადანსი წარმოსადგენია ერის ცხოვრების, როცა ეროვნული კულტურის ყოველ ძარღვში ჩერდება ცხოველმყოფელ სისხლის ჩქეფა, მხოლოდ სიტყვაწყობილი მწერლობაღა დარჩა ერთადერთ ორგანოდ ისეთ ერს, რომელსაც წინა საუკუნეებში მდიდარ რელიგიურ კულტურასთან ერთად უკიდურესად განვითარებული ხუროთმოძღვრება და საეკლესიო მხატვრობა გააჩნდა. ერთის დაკვრით მოჩლუნგდა სხვა ორგანონი ჩვენი კულტურული მეტყველებისა. სიტყვაწყობილი ლიტერატურა ამერიკელ წითელ კანიანებსა და აფრიკელ ზულუს და ცუცუტუს ხალხებსაც აქვთ, მაგრამ ეს ხომ არ კმარა კულტურულობის არგუმენტაციად.

რამდენადაც დაბლა დგას საზოგადოება, იმდენად მარტივი და სადაა მისი ფსიქიური ლაბირინთი. აქ ღრმა ძიებით თავს არავინ იტკიებს, აქ გამომგონებლებს და ნოვატორებს ადგილი არა აქვთ. მიმბაძველები შეადგენენ ცხოვრების ღერძს.

აქ არ იტანჯებიან. წვალობენ. კი არ ლოცულობენ, იღრიჭებიან, მსხვერპლს როდი სწირავენ. მსხვერპლად ეწირებიან უცხოთა კვარცხლბეკზე ამართულ კერპებს.

ან ვით გაგვიკვირდეს ამ საუკუნის ქართველობის სულიერი წყაროს ამღვრევა, თუკი მისი სათავე ტალახიანი იყო.

ერი, რომელიც ორ კულტურულ სამყაროთა, ორ დიდ მიმდინარეობათა ქროლვას განიცდიდა თავის სხეულზე, რომელიც ორ ძუძუსა სწოვდა, იძულებული შეიქმნა ერთს უკულტურო კულტურტრეგერს შესჩერებოდა ცარიელა კალოებზე. „მეცხრამეტე საუკუნეში დაიწყო ქართველი ერის ევროპეიზაცია“, ამბობს ერთი ქართველი მწერალი. ევროპეიზაციის რა მოგახსენოთ და ქართული სულის რუსიფიკაციას კი ამ საუკუნეში ჩაეყარა საფუძველი. თითქმის მთელი სიტყვაკაზმული და სიტყვაწყობილი ლიტერატურა, ჟურნალისტიკა და პუბლიცისტიკა პისარევი, ჩერნიშევსკი, მიხაილოვსკისა და ლერმონტოვ-ბელინსკების ზეგავლენით წარმოიშვა.

რუსულ სახელმწიფოებრივ იერიშს ჩვენს ეროვნულ ცხოვრებაზე მიტანილს, რუსის მწერლებისა და მოაზრეთა მოძახილი უმაგრებდა ზურგს.

ამ საუკუნის ქართველობისთვის ქვეყნად არც კი მოსულან არც კანტი, არც ნიცშე, არც შტირნერი, არც სვედენბორგი, არც ვოტერი, არც მონტენი, არც რუსსო, არც შოპენჰაუერი.

მეცხრამეტე საუკუნეში კაცი არ გამოჩენილა, რომელიც ჩვენში უკვე თვალსაჩინოდ ფეხმოკიდებულ რუსულ უკულტურო ნიღილიზმს შებრძოლებოდა. თვით უძლიერესმა წარმომადგენლებმა ამ საუკუნის ქართული შემოქმედებისა ილია ჭავჭავაძემ ვერ იკისრა ლესსინგობა. პისარევისებური მეჩექმეების ესთეტიკა სარწმუნოების სიმბოლოდ გაიხადეს დასელებმა და ,,ევროპეიზმის'' ნიღაბით შემოგვეპარა სლავიანურ-მონგოლური გონებისა და გრძნობის სიჩლუნგე...

მიუხედავად მრავალი საუკუნის არსებობისა, თანამედროვე ქართველობას თავისი კულტურული შინაარსი ვერ გამოუმჟღავნებია სავსებით. ჯერ თანამედროვე ქართველობას ვერ გაგვითვალისწინებია, სადაა ,,ჩვენისა'' და ,,უცხოს'' საზღვარი. ჯერაც არ ვიცნობთ ქართულ აზრს, ქართულ გრძნობას.

ჩვენ ცხოვრებაში ქართული ფსიხიური ტიპიც არ ჩასახულა და კვლავ უცხოთაგან ამართულ კერპებზე ვლოცულობთ...

paraskeva · June 22, 2017

ОТВЕТЫ НА ВОПРОСЫ

Что такое душа?

Обычно говорят, что душа - это частица Бога, божественная искра. Эта та часть человека, которая перевоплощается из жизни в жизнь, которая совершает эволюцию. Это действительно частица божественного духа, обособленная, имеющая различение. Если говорить об Атмане над головой, то он не перевоплощается, он статичен, он у всех один - это частица чистого трансцендентного духа. Душа - это индивидуализированный дух, божественная частица, приобретающая собственное личностное сознание, но это не то сознание про которое могут подумать люди, это не то сознание, которое им известно, это ни ум, ни ваши желания и представления, ни ваша память, ни ваше эго. Это спокойное, тихое, наслаждающееся сознание, оно имеет непосредственный контакт с божественным, осознавая себя, оно во всем видит божественное, так как все вокруг - это Бог, поэтому оно не может страдать.

Но говорят же, что душа болит.

Говорят. Но люди не осознают свою душу, поэтому они ничего не могут сказать о ней. То, что болит - это не душа, это те наслоения загрязнений, которые закрывают душу. Мы говорим про истинную душу, а страдает душа желаний. То, что болит - это ваши загрязнения: привязанность, чувство собственности, гордость, ваши социальные установки, навязанные обществом. Эмоции души - это святая любовь, именно святая, а не эгоистичная. Если вы говорите, что любите своего сына чистой любовью, то вы сможете направить ту же любовь на весь окружающий мир. Если ваша любовь чиста и свята, то вы не будете страдать от неразделенной любви, вы будете наслаждаться самим чувством любви независимо от отношения к вам объекта любви. Эмоции души - это святое сострадание. Когда вы осознаете свою душу, божественную самость, то вы так же будете осознавать божественное в окружающем мире. Если вас кто-то оскорбляет или совершает подлость, то вы будете осознавать божественную сущность за маской внешней невежественной личности, но видя, что этот человек не осознает свою божественную сущность, а отождествляет себя с внешним сознанием, которое разрушится после смерти, вы будете испытывать святое сострадание к душе, погребенной под наслоением искусственных личностей.

Но если нас оскорбляют, то нам все равно неприятно, даже если мы осознаем, что у него тоже есть душа.

Опять же, неприятно вашим загрязнениям, то есть вас это задевает, за что-то цепляется в вас. Душа чиста, в ней не за что зацепиться грязным помыслам и эмоциям. Природа души - это самосуществующий восторг, счастье и радость. Даже если вы испытываете сострадание, то вы при этом не страдаете. Люди не понимают, как такое происходит, потому что они хотят понять умом и своими загрязнениями, а это надо почувствовать, испытать, а не разглагольствовать. Когда мы говорим о сострадании, люди могут подумать о жалости, но сострадание - это не жалость. Жалость испытывают к тем, кто слабее, кто унижен и оскорблен. Сострадание - это чистое чувство, его можно испытывать к слабым и сильным, ко всем, кто не осознает свою божественную сущность. А кто ее осознает? Чем более обеспечен человек, чем более он занят в социальной жизни, тем большее сострадание можно испытывать к нему.

Представьте, что вы идете по улице, заполняете весь мир энергией души, наслаждаетесь самим существованием, и тут на ваших глазах машина сбивает кошку. Вместо того, чтобы продолжать находиться в энергии души, вы входите в свое внешнее сознание (душа естественно отступает), и вместо того, чтобы смело смотреть в лицо ситуации сквозь свои загрязнения, вы видите только свои загрязнения, которым больно смотреть, и вы отворачиваетесь в отвращении. У меня была такая ситуация. На моих глазах машина сбила кота. Кот был сам виноват, и было видно, что он попадет под машину, когда начал перебегать. Он перебежал перед автобусом, и продолжал смотреть в его сторону, когда по встречной полосе пронеслась иномарка. Ему перебило хребет, но он был еще жив. Передняя часть была парализована, а задние лапы пытались встать. Он крутился по кругу, пытаясь подняться, но передние лапы и голова были неподвижны. Все, кто наблюдал за этим, в ужасе отворачивались или с отвращением следили за его кончиной. Я сразу стал медитировать на анахате, и чем ближе был конец, тем больше мое сердце наполнялось состраданием и любовью. Я смотрел на него не как на тело, а как на душу, которая завершает свой земной путь. Когда агония стала подходить к концу, я стал осознавать, как жизнь покидает это тело. Своей душой я увидел, как его душа отделяется от тела, освобождаясь от мучений. В тот момент я испытал восторг и радость за его душу, которая получила освобождение. Я не знал, где он перевоплотится в дальнейшем, но на данном этапе он избавился от страданий, и ему можно было только позавидовать.

То есть вы нам предлагаете радоваться чужой смерти?

Я предлагаю вам осознавать вечную душу в себе и в других, не вмешивая в это осознание свой ум, социальные установки, свои эмоции и загрязнения. Можно осознавать свою душу, но не знать, что с ней будет после смерти, но вы должны уже понимать, что смерти нет, умирает лишь ваше внешнее существо, внешняя личность. В следующей жизни у вас будет другое тело, другой ум, другая личность. Если вы родитесь в мусульманской стране, то, скорее всего, вы будете мусульманином так же, как в этой жизни вы можете считать себя христианином. Внешнюю личность формирует окружение, воспитание, социальная среда. В России почти все считают себя христианами, но даже не потрудились прочитать Евангелие, о Христе они знают только понаслышке, в церковь не ходят, а те, кто ходят, не стремятся к Богу. В этой жизни такие люди не представляют себя приверженцами другой религии, они говорят, что мы же русские, православные. Они, наверное, думают, что Христос был тоже русским. В следующей жизни они, родившись в мусульманской стране, с таким же рвением будут отстаивать мусульманскую религию. Хотя, им, наверное, все равно кем быть, лишь бы быть как все.

Люди называют душой все, что угодно, но только не истинную душу. Это естественно, ведь они ее не знают, они знают свои желания и эмоции, представления о душе, которые не верны. Они даже испытывают какие-то высокие чувства, относительно чистые, но это все еще не душа, это только ее отражение. Сила души невероятна, ее эмоции сильны, испытав это, вы понимаете всю бедность внешней жизни, души желаний. Если вы чувствуете свою душу, то мир вокруг наполняется энергией вашей души, вы живете этой энергией. Даже если у вас болела голова, или вы чувствовали слабость, то после того, как вы вошли в энергию души, все наполняется этой мягкой, нежной энергией, слабость проходит, боль уходит, вы перестаете чувствовать грязную энергию в себе и окружающем пространстве, все наполняется божественным миром. Считается, что войти в сознательный контакт со своей душой трудно. Но почувствовать ее присутствие вполне возможно. То, чем мы здесь занимаемся, медитируя на святой любви и сострадании, под астральную музыку - это вызываем эмоции души, тем самым входя в контакт с ней. Это получается у всех легко, вы уже научились входить в энергию души и заполнять окружающий мир этой энергией, теперь нужно жить в этом состоянии, смотреть на окружающий мир через сердце, научиться не вмешивать свой ум и фиксированные идеи в энергию души. Ум, жизнь, тело должны быть только инструментами, каковыми они и являются, глупо отождествлять себя с ними, становиться их рабом. Попробуйте несколько дней жить в этой энергии. Вы уже умеете медитировать и знаете, что если войти в сильную энергию, то сознание, эмоции, мысли автоматически останавливаются. Просто будьте своей душой, отождествляйте себя с ее энергией, а не со своими эмоциями и внешним сознанием. Если вам нужно сформулировать мысль, высказать идею, то воспользуйтесь умом, но не нужно все время находиться в нем. Ваше внешнее сознание - как заезженная пластинка, все в нем кружится по кругу и не может остановиться. Ум постоянно в движении, даже если им не пользуются в данный момент, он все равно о чем-то думает, что-то перемалывает, ваши эмоции откликаются на внешние и внутренние раздражители, вы как радиоприемник настроены на какую-то частоту, или на несколько частот, и ловите все без разбора, при этом отождествляя себя с приемником и с тем что вы поймали. Но все это только инструменты души, которая проявляет себя в этом мире, они нужны, чтобы она могла развиваться и проявлять себя в этом мире. Но мы путаем причину и следствие, отождествляя себя с внешними инструментами.

На самом деле войти в контакт с душой не так уж и трудно, трудно удержать его, сделать постоянным. Трудно довериться душе, откинуть внешние инструменты, не обращая внимания на внешнюю личность. Чтобы это совершить, вы должны осознать, что все ваше благосостояние, общественное положение не имеют никакого значения. Вы должны отбросить заботу о таких вещах и думать только о развитии своей души. Это действительно тяжело, это уже освобождение. Откинув полностью беспокойство о внешней жизни, погрузившись в свою душу, вы будете готовы умереть в любой момент. Это не означает, что вы должны перестать участвовать во внешней жизни и желать смерти, нет, но это означает, что вы будете находить ценность только в осознавании собственной души, а соприкоснувшись с этим вечным существом внутри вас, вы перестанете бояться как смерти, так и внешних потрясений. Также, осознавая душу, вы будете наслаждаться ее энергиями, пребывая в контакте с вечным, поэтому любые потрясения будут изливать энергии души, свободной от страданий. Нет смысла говорить об этом, надо это испытать. Но люди хотят понять умом то, что выходит за рамки ума и не живет по его законам.

Трудно думать о душе, когда нужно беспокоиться о внешней жизни, кормить детей.

Это самообман. Вас никто не заставляет отворачиваться от жизни, ваша задача правильно воспринимать ее с позиции души. А внешние трудности только помогают душе выйти наружу, надо только воспринимать все через сердце. Что делают люди, столкнувшись с трудностями? Они бросают чистые эмоции и начинают концентрироваться на своем горе, на своей боли, тем самым питая их. Представьте, что вас через неделю могут сократить на работе. Если вы будете беспокоиться и переживать заранее, то это вряд ли изменит результат, а только подорвет ваше здоровье, вы можете даже получить инфаркт. То есть, вы заранее переживаете ту ситуацию, которая, возможно, еще и не произойдет, вы нагнетаете в себя плохую энергию, а затем жалуетесь на жизнь. В конце концов вас действительно могут уволить из-за плохой работоспособности, так как вместо того, чтобы оставить все на волю Всевышнего, вы смаковали свое горе и не работали в полную силу, закладывали отрицательную информацию. Для простых людей не концентрироваться на проблемах трудно, но вы уже знаете, что все есть энергия, можете в нее входить, останавливать сознание. Если вы будете продолжать жить как все, по наезженной колее, то вы не возьмете для себя ничего, да и ваши дети ничего не получат. Чему вы можете научить своих детей, живя как все? Если же вы будете жить для души, то и ваши дети научатся жить естественно, в гармонии со своей сущностью и окружающим миром.

Но дети тоже хотят красиво одеваться, жить не хуже других.

Никто вас не заставляет одеваться в лохмотья. Когда я говорю о ваших детях, то имею в виду их души. Вы должны осознать, что они живут, чтобы духовно развиваться. Все, что вы можете для них сделать - это жить в душе и показывать пример. Вы должны сосредоточиться на собственном духовном росте несмотря ни на что. Если бы у вас не было детей, и вы стремились бы к полному духовному совершенству, то я бы не советовал вам их заводить, но раз они у вас есть, то несмотря ни на что вы должны посвятить свою жизнь развитию души, это правильная жизнь.

А кто тогда будет рожать детей? Так все человечество вымрет.

Во-первых, все человечество не будет заниматься духовной практикой, а если такое произойдет, то здесь будут небеса. Даже если десять процентов будут монахами, то человечество не вымрет, сейчас на земле шесть миллиардов человек, а в восьмидесятых годах было четыре миллиарда. В любом случае это не важно, так как смысл жизни - это эволюция сознания. Человек немного превзошел животных в своем развитии, у него есть ум, который может разложить все по полочкам, проанализировать. Но даже этот инструмент человек не использует, в подавляющем большинстве люди действуют как животные, под воздействием эмоций и инстинктов, возможно, они понимают рассудком, что делают неправильно, но желание или эмоция так сильны, что человек не в силах удержаться от их влияния. Можно сказать, что человек имеет потенциал для управления своей природой и духовного роста, но это еще не стало общепринятым достижением. Вместо того, чтобы использовать этот потенциал, люди живут как и раньше, используя свой разум и ум для удовлетворения своих животных потребностей, делая свою животную жизнь все более комфортной и изощренной. Но где здесь эволюция сознания? Миллиарды людей жили до вас, ваши родители пожертвовали своими жизнями, чтобы вы могли духовно развиваться. Но вам тяжело прилагать усилия и вы говорите: "А кто будет рожать детей?" Но для чего их рожать? Для того, чтобы через тысячу лет на земле все еще жили люди и так же бездумно рожали и жертвовали собой для продолжения рода? Где смысл в этом, если каждый в отдельности ничего не значит? Человек создан, чтобы продолжать эволюцию сознания, но вы выдумываете невероятные причины, только чтобы не развиваться, а жить в своем мелочном эгоизме. Не надо беспокоиться, что человечество вымрет, если вы не родите еще одного ребенка, подумайте о себе, о своей душе. О продолжении рода побеспокоится природа. Ваша задача - духовная эволюция. Вы должны совершать сознательную эволюцию, если хотите, революцию сознания. Но если вас все же беспокоит продолжение рода, то, я думаю, детей рожать можно, но только обеспечив им атмосферу, способствующую духовному росту. А это вы можете реализовать, только развиваясь сами, люди же остановились на животном уровне развития, хотя и имеют духовный потенциал.

Поэтому вы совершаете преступление, задерживая эволюцию сознания и живя как все. Если бы вы искренне беспокоились о человечестве, о его развитии и будущем, то самоотверженно бы откинули все ложные наслоения и загрязнения, от которых происходит весь хаос в мире, все войны, которые поглощают миллионы людей, убивая ваших детей. Чтобы это исправить, нужно изменить все человечество, а человечество - это вы. Поэтому начните с себя, измените себя и свое окружение. Нет смысла создавать новые законы и межнациональные соглашения, пока люди остаются теми же варварами. Нужно изменить самих людей. Нет смысла тыкать пальцем в сторону и ужасаться окружающему невежеству, изменитесь сами, и с этого начнется преображение всего человечества. Это реальная работа, которую вы можете проделать для себя и своих детей, для будущего Земли.

То, что я вам рассказываю - это путь сердца. Это очень легкий и безопасный путь, его могут выполнить все, было бы желание. Если же вы хотите всеобъемлющего освобождения, то вам придется познать безличностный аспект сознания, Атмана над головой, но это уже сложней, и здесь возможны опасности захватиться своим эго, возомнив себя богом.

У меня еще не получается конкретно почувствовать энергию, мне интересно, откуда она берется? Я так поняла, это мы ее излучаем?

Нет, когда мы входим во внешнюю энергию, мы ее не излучаем, она есть сама по себе. Сначала мы набираем энергию в тело, начинаем ее чувствовать, настраиваемся на тонкие ощущения, хотя их уже нельзя назвать тонкими, так как энергия чувствуется более конкретно, чем материя. С помощью своей энергии мы входим в контакт с внешней неподвижностью, с мощной энергией, которая чувствуется не абстрактно, но, повторяю, реально. У Виктории даже ветер на улице перестает дуть, энергия давит так, что ей тяжело дышать. Это уже нельзя назвать тонкими ощущениями.

Можно сказать, что мы, заполняясь энергией, выходим на энергетический уровень ощущений, если хотите в другое измерение, а наше энергетическое тело входит в непосредственный контакт с энергией вселенной, божественной Шакти, мы сливаемся с ней и ощущаем ее тонкими органами чувств. На самом деле все, что мы чувствуем, все наши ощущения, эмоции, желания - это все энергия. Люди не могут чувствовать материю непосредственно, так как их сознание - это тонкое вещество, оно не материально, и поэтому все впечатления, ощущения передаются энергией. Например, я сейчас сижу на стуле, если бросить поверхностный взгляд на мои физические ощущения, то я практически не чувствую тела. Я его отчетливо чувствую в том месте, где нога лежит на ноге, так как они давят друг на друга, в руках, где они опираются на подлокотники. То, что я чувствую - это энергия, которая под воздействием давления свободно не циркулирует, создает застой и внутренне напряжение. Наше сознание - это тоже энергия, если я начинаю концентрироваться на ногах, то я начинаю их чувствовать. Там где сознание, там и энергия. Если я не концентрируюсь на своем теле, то я его и не чувствую. Люди обычно говорят: "Если ты не чувствуешь своего тела, значит ты здоров". Если где-то что-то болит, значит там образовался застой энергии. На самом деле у обычных людей очень мало энергии, поэтому они не чувствуют своего тела, у меня сейчас тело заполнено энергией, поэтому я его чувствую все одновременно, но если я выйду из энергии, то буду чувствовать физическое тело как все.

На самом деле энергия - это источник ощущений и наслаждений. Обычные люди не обладают энергией, поэтому, чтобы почувствовать наслаждения, они постоянно ее выбрасывают. В момент выброса энергии они, на мгновение, ее чувствуют и наслаждаются, но затем энергия уходит, и они опять опустошены - таковы большинство людских наслаждений. Если вы смеетесь, то вы на какое-то время входите в энергию радости; если занимаетесь любовью, то испытываете возбуждение, затем выброс энергии; если пьете, то у вас происходит мощный выброс энергии, которым вы наслаждаетесь, затем опустошение. Если же вы медитируете, то можете все время находиться в энергии и наслаждаться ей, вы можете каждое мгновение чувствовать ее, при этом чем больше вы в ней находитесь, тем сильнее она становиться, расширяется также ваша способность удержать ее, расширяются ваши границы наслаждения. Для вас это состояние становиться обычным, вам уже не надо выбрасывать энергию, чтобы почувствовать ее, поэтому вы ее не теряете. Вы входите в стабильное состояние и живете полной жизнью, в отличие от людей, которые живут от момента к моменту. Вы можете прожить всего один месяц в такой энергии, и вам он принесет удовлетворения и наслаждения больше, чем целая жизнь, вы можете ощущать каждое мгновение своей жизни, ваше сознание не прерывается, как у обычных людей, которые не замечают, как пролетает неделя за неделей, а когда время тянется, то они его торопят, попросту убивают. Вам нет необходимости убивать время, так как каждое мгновение вашей жизни может быт наполнено до отказа, и если у вас появляется свободная минута, то вы только глубже погружаетесь в энергию, и время останавливается для вас.

Все есть энергия. Энергия и сознание взаимозаменяемы, любая энергия обладает сознанием, а сознание обладает энергией. Взять хотя бы чугун, в нем имеются кристаллы, кристаллические решетки. Есть определенное сознание, которое формирует их образование, то есть информация о строении вещества. В воде нет кристаллов, в ней молекулы расположены более хаотично, чем в кристаллах.

Но вода ведь жидкая.

Это не важно. В стекле тоже нет кристаллов. Есть аморфные вещества, а есть кристаллические. В кристаллических веществах сознание более упорядочено, поэтому есть структура. Сознание содержит информацию и формирует материю.

Но ведь это зависит от строения атомов, молекул, количества электронов.

Причем здесь строение атомов? Есть алмаз, и есть графит. У них одинаковое строение атомов, это одно и то же вещество, но у одного есть кристаллическая решетка, а другое аморфное. Одно является самым крепким образованием на земле, а другое используется как сухая смазка, для уменьшения трения.

Мы говорим не о внешнем сознании, а о сознании как таковом. Просто люди считают, что сознание есть только у них, некоторые считают даже, что животные не осознают себя. Это полная некомпетентность в этом вопросе. Сознание есть во всем, так же как и энергия, просто не все сознание направлено наружу, оно есть, но оно внутри. Например, в аморфных соединениях оно менее развито, чем в кристаллических, в простейших живых организмах оно еще более развито и упорядочено. Например, амеба - одноклеточное животное - имеет намного более развитое сознание.

Амеба сложнее кристалла?

Конечно. Кристаллы можно легко воспроизвести. Из графита ученые делают искусственные алмазы, может быть, они менее чистые, более грубые, но, создав определенные условия, ученые научились их создавать. А вот воссоздать живую клетку пока не удалось. Ведь цель эволюции не в том, чтобы из маленького кристалла вырасти в большой, а в эволюции сознания. К тому же, одноклеточное животное содержит информации о своем строении гораздо больше кристалла. У него имеется оболочка, ядро, которое при размножении передает информацию; даже через миллион циклов деления информация о строении не изменяется. Кстати, кристаллы размножаются так же, как и одноклеточные организмы. Вы понаблюдайте, как образуются кристаллы льда на окне. Сначала появляется один кристалл, затем от него растет другой, затем, цепляясь друг за друга, они размножаются в разные стороны, постепенно появляются затейливые рисунки в виде веточек. Идет цепная реакция. Или ржавчина, она тоже начинает образовываться вокруг первичных участков, в некоторых местах гвоздь может покрыться ржавчиной, в других же ее нет. Так же размножается плесень, небольшими очагами, грибы тоже растут кучками. Это процесс передачи информации.

Так что, упорядочивается сознание, упорядочивается жизнь, постепенно образуются многоклеточные животные типа гидры. Если в организме больше клеток, то соответственно должно быть сознание, которое их упорядочивает, поэтому сознание гидры более развито, чем сознание амебы. Непрерывно количество клеток растет, растет сознание, которое постепенно направляется все больше и больше наружу. Когда клеток становиться совсем много, то появляется разделение функций между ними, некоторые захватывают добычу, другие переваривают ее, третьи наблюдают за ней, развивая внешние органы чувств. Так сложилось, что жизнь пошла двумя направлениями: растительным и животным. Животным все время приходилось охотиться, добывать пищу, поэтому у них внешнее сознание развито сильней, чем у растений, им все время приходится быть направленным наружу, чтобы ее добыть. Растения сами синтезируют питательные вещества из воды и воздуха, поэтому им нет необходимости развивать внешнее сознание, но и среди них есть хищники, которые питаются другими организмами. Если бы были созданы такие условия, что растениям пришлось добывать пищу, то они тоже бы развили внешнее сознание и внешние органы чувств, вполне возможно, что где-то существуют разумные растительные расы. Говорят, даже на Земле, в Океании, существуют растения, которые перемещаются на корнях, одурманивают животных наркотическими запахами, а затем нападают на них. Для такой деятельности уже нужны внешние органы чувств. Так что вполне возможно появление разумных растительных существ, которые смогут жить так же, как люди, просто строение их тела будет несколько иным. Хотя чем отличается человек от дерева? В человеке кровь, но и в дереве есть соки, которые переносят питательные вещества, так что это вполне возможно.

Но ведь нужен мозг!

Будет сознание, будет и место его концентрации. Постепенно появится и орган, который вырабатывает определенную энергию для его функционирования. Не обязательно же должен быть мозг как у человека, извилины. Должно быть особое вещество, способное содержать организующее сознание, но все в природе происходит синхронно, развивается сознание, одновременно преобразуется и материя.

Так что человек остановился в своем развитии чуть выше животного. Все, что делают люди сейчас - это удовлетворяют свои органы чувств. Весь прогресс направлен на все большее овладение материей для удовлетворения чувств. Но здесь нет эволюции сознания. Две тысячи лет назад не было компьютеров, но были люди, которыми восторгаются и сейчас: Платон, Пифагор, Цицерон... Средний современный человек даже близко не приблизился по своему развитию к ним. Получается, что мы находимся в тупике, человечество не развивается. Многие осознают это и стремятся жить в гармонии с природой, возвращаются на землю, удаляются от технократического общества.

Да, на природе хорошо, там и энергии больше.

Это верно, чем меньше этих бетонных коробок, чем больше растений, естественных пространств, тем больше энергии. Представьте, что вы удаляетесь от городской жизни, живете в гармонии с природой, наслаждаетесь жизнью. Все это хорошо, но опять же, вы только променяли грязную энергию на чистую, вы создали себе определенные небеса и живете в них, наслаждаетесь энергией. Но если войти в сильную энергию, то нет никакой разницы, где вы находитесь - на природе или в квартире. Если энергия по настоящему сильная, то вы будете чувствовать только ее, если вы войдете в нее на природе, то перестанете воспринимать окружающую природу, вы будете чувствовать только божественную энергию, а она находится везде. К тому же бросать мир на произвол судьбы... - это не хорошо для эволюции сознания, кто-то должен работать и в миру. Естественно, жить как все и при этом развиваться, сложно, но если вы хотите настоящего развития, то это необходимо. Не нужно, конечно, жить как все в буквальном смысле, но и убегать от мира тоже не следует.

Этот мир людей является лучшим местом для духовного развития, здесь есть и страдания, и наслаждения, у нас также имеется развитое сознание, которое может анализировать, развиваться. Если мы убегаем от мира, то погружаемся в небеса, а низшие небеса имеют родство с миром животных. Посмотрите на домашних животных - они сыты, ухожены, им не надо добывать пищу, бороться за свою жизнь, им не надо развиваться, потому что у них все есть. Чем не небеса? Такое же сознание на небесах, сознание, которое не стремится к развитию. Мы с вами вообще живем в самой прекрасной стране для духовной практики. Если взять Америку или Японию, то там технократические небеса, люди уже не знают, как извратиться в потакании себе, в то же время они гораздо уязвимей психологически, чем люди в неразвитых странах. Что же касается России, то здесь полный порядок: только люди накопили сбережения, раз и обмен денег, только встали на ноги, раз и отпуск цен, опять выкарабкались, а тут дефолт. И так без конца... Вроде бы все встало на свои места, но нет - нам не дают лежать аккуратно в коробочке, встряхнут хорошенько, перемешают все наши планы, все наши судьбы, как будто наталкивая на мысль, что нечего лежать на печи - надо пробуждаться, надо развиваться.

Так что не правы люди, проклиная наших политиков, они лишь орудие в руках Бога. Естественно им за это воздастся, но каждый должен смотреть на себя с точки зрения духовного развития, и не пытаться свершить суд. Если смотреть с точки зрения души, с точки зрения вечности, то чем больше встрясок в жизни, тем лучше, иначе бы эволюция на земле вообще не двигалась вперед, так бы и остановилась на уровне пресмыкающихся или насекомых. А страдают люди только потому, что у них неправильный подход к жизни, что идут против воли души, против воли Бога, поэтому и натыкаются на сопротивление окружающего мира, набивают себе шишки.

Взять хотя бы теракты в городах. Когда начали взрывать в Москве, то все были спокойны, Москва далеко, наш город маленький, никому не нужен. Но как только взорвали в Волгодонске, так сразу все засуетились, всем стало страшно. Первые дни даже спать некоторые боялись, организовали охрану домов. Конечно, с точки зрения ограниченной личности, это плохо, люди погибли, многие стали инвалидами, сильное потрясение. У многих были знакомые в пострадавших домах, я сам знаю несколько человек в самом разрушенном подъезде. Но польза даже здесь какая-то была, люди зашевелились, стали сплоченней, многие из-за ночных дежурств узнали, наконец, кто их соседи, познакомились.

Давайте рассмотрим эту ситуацию с точки зрения более глобальных планов сознания. Во первых, разберемся со злом, которое принесли эти теракты. Люди, которые погибли, жили как все, своими мирскими заботами, духовно не развивались, нет большой разницы для их души, когда бы они умерли - сейчас или через двадцать лет, в конце концов, они бы все равно умерли, а так как они вели недуховную жизнь, то они бы только увеличивали свое невежество. Они погибли, это плохо, но ценой нескольких жизней огромное количество людей зашевелилось, задумалось о своей жизни, вспомнило о смерти. Люди живут, как будто смерти нет вообще, поэтому им нет необходимости развиваться, куда-то стремиться, но перед лицом смерти человек начинает жить, чтобы успеть хоть что-то сделать в этой жизни. Если бы люди постоянно помнили о смерти, то они бы больше дорожили своей жизнью, своим временем.

Другие люди стали инвалидами. Опять же, до этого они жили не развиваясь, теперь им придется приспосабливаться к новым условиям жизни, развиваться. Остальные люди - как мы уже говорили - получили хорошую встряску, задумались о жизни, вспомнили о смерти. Может быть, эффект был недолгим, но наверняка кто-то пересмотрел свои ценности, изменил свою жизнь. Конечно не стоит, как в Японии, делать зариновые атаки намеренно, специально создавать трудности - препятствий в жизни и так хватает, даже в Японии. Я ни в коем случае не одобряю тех, кто совершает теракты, они, как мы уже говорили, получат по заслугам, но надо смотреть на жизнь шире, а не только с точки зрения своих эгоистических интересов. Для вас конечно важно, где вы будете жить, чем питаться, во что одеваться, вам ни за что не захочется, например, начинать свою карьеру заново, но все это совсем не важно для вашей души, все это канет в лету, останется только ваша душа, которая не много и приобретает от вашей поверхностной жизни. Надо смотреть на жизнь с точки зрения вечности - что вы можете взять от нее? Если кто-то считает, что я не прав, то это только оттого, что он стоит на платформе своей внешней личности. Если же я не прав, то вы можете также сказать, что не прав и Бог, ведь этот мир - его творение, все есть Бог. Его создали не мы, и как мы можем говорить, что этот мир несправедлив? Несправедлив Бог? Люди своей жалкой фронтальной личностью пытаются судить Бога! Это благословение, что Всевышний не слушает жалкие вопли людей о том, что следует делать и чего делать не следует, что считать добром, а что злом. Этот мир многомерен, а люди видят только свой ограниченный взгляд. На самом деле этот мир - само совершенство, здесь все служит полем для духовного развития, даже материальное благополучие заставляет развитые души идти вперед, дает возможность для творчества. Этот мир совершенен, несовершенны лишь люди.

Недавно разговаривал с одним кришнаитом. Он сказал, что если бы у него был миллион долларов, то он бы его применил для пользы верующих, организовал бы поселение, в котором люди бы могли практиковать, не заботясь ни о чем. Они бы, конечно, работали, чем-то занимались, но было бы место, где они могли это осуществить, меньше проблем. По-моему, это плохо, когда у тебя сразу появляются деньги. Если бы это было заработано трудом, постепенно, то это бы было как акт развития, все должно делаться в свою очередь. А если сразу, ни с того ни с сего, то это все равно, что дать ребенку гранату. Жизнь должна развиваться синхронно, сознание должно подготовиться к приобретению каких-то сил. На самом деле какой смысл для верующих создавать такие райские условия? Если такое произойдет, то большинство из тех, кто будет жить в таком раю, не будут способны на самопожертвование Всевышнему, они не создавали себе такие условия потом и кровью, они пришли на все готовенькое, и, если ситуация изменится к худшему, то они с такой же легкостью забросят свою духовную практику. На самом деле, так и происходит деградация религий и духовных учений. Религиозным последователям уже не надо стремиться к Богу, им не надо практиковать на пределе своих возможностей, они и так обеспечены сытной и комфортной жизнью, только назвавшись христианским или буддийским священником или монахом. Все учения приходят в упадок после того, как их основатели уходят из мира. Знание теряется, религия распространяется, качество ее последователей понижается. Чем больше последователей в учении, тем ниже их духовный уровень - это неизбежно, ведь все не могут следовать узкой тропой, все могут идти только широкой, гладкой, проторенной дорогой. Взять хотя бы кришнаитов. Они говорят, что можно спастись и попасть на небеса, только воспевая имя Бога, и это действительно так. Но многие ли из них на самом деле нашли полное забвение себя во Всевышнем? Многие ли из них способны на полную самоотдачу, на раскрытие сердца Всевышнему?

То же касается и христианства. Если следовать ему безукоризненно, то большинство его последователей должны быть святыми. Но сколько их? Они, конечно, есть во всех религиях, и необязательно они должны быть известны всему миру, но их слишком мало по сравнению с огромной массой людей, которые только на словах причисляют себя к верующим. Поэтому люди, видя бездуховность последователей действующих религий, и тянутся к новым сектам, магическим учениям, другим направлениям, обещающим реальные, быстрые результаты. И в этом нет ничего плохого, даже если они ошибаются в своем выборе, ведь они, в конце концов, даже попав в руки лжепророков, тянутся к свету, к Всевышнему, а не к дьяволу. Конечно, надежней быть последователем основных религий, но тут на всех не угодишь, и если душе суждено где-то обжечься, то это пойдет ей только на пользу - возможно, она сама выбрала себе такой опыт. В конце концов, Всевышний превыше всех религий и законов.

Нас уже называют сектой.

Люди называют сектой все, что не входит в рамки общепринятых правил. У нас не секта. Во-первых, нас слишком мало, во-вторых, у нас нет никакой религии и философии, если мы и беседуем о каких-то философских направлениях, то только для общего развития. То, чем мы здесь занимаемся - это практические приемы достижения божественного, если кто-то хочет оставаться в рамках какой-то религии, то пожалуйста - с помощью йоги можно лучше понять свою религию, дальше продвинуться. Среди нас есть даже материалисты и атеисты, которым, тем не менее, это не мешает быть специалистом в медитации, осознании своей души. Всему свое время - разовьется сознание, увеличится духовный опыт, изменятся и взгляды. Каждый человек имеет свою индивидуальность, свой уровень развития, поэтому нельзя истину вбивать кирпичом, у каждого свой уровень понимания, свое мировоззрение, своя религия, в конце концов. Мы делаем то, что можем дать реально - это помочь приблизиться к божественному, осознать его в себе и окружающем мире, укрепиться в своей вере, и неважно, в какой ты религии. Другие же религиозные организации занимаются практически коммерцией, пытаются увеличить количество своих верующих, переманить их из других религий, и, если это небольшая секта (с большими лучше не ссориться), то уничтожить ее, не разбираясь в ее основах - было бы за что зацепиться. За всей этой деятельностью совсем забывается: а с чего это все началось, забывается основа религии, забывается Бог. Некоторые религии не прочь получить эксклюзивное право на Всевышнего, наверное для того, чтобы качать больше денег, строить красивые дворцы и храмы. Они, правда, оправдывают это истинной верой. Хотя строить красивые храмы совсем не плохо, ведь все средневековое европейское искусство основано на библейских сказаниях, а это гораздо лучше, чем нынешнее искусство, развивающееся на низменных желаниях: порнография, секс, деньги, насилие... Творческие люди должны находить тему для выражения своего таланта.

Не стоит осуждать тех, кто находится в невежестве, но и потакать их невежеству тоже не стоит. Не надо людям навязывать свое мировоззрение, это только создает сопротивление. Нужно заставить людей задуматься о смысле жизни, пробудить их к духовной жизни, помочь сделать первые шаги. Эта реальная помощь, которую вы можете сделать для мира, для эволюции. В конце концов, если каждый будет поступать так, то невежества на Земле будет меньше.

Как приблизиться к Богу?

На это отвечают все религии мира - надо полностью посвятить свою жизнь Богу, пожертвовать ее. К сожалению, религии не объясняют, как это сделать практически. На самом деле, если бы религии это объясняли, то у них бы не было так много последователей. Наша жизнь - это наши мысли, наши планы, эмоции, мечты, все наше сознание. И все это должно быть направленно в сторону Всевышнего. Вы должны думать только о Всевышнем, или воспринимать все как проявления Всевышнего, ваши мечты должны быть направлены на обладание Всевышним, на радость единения с ним; все, что вы делаете, должно быть посвящено Всевышнему, преподноситься Ему как подношение, вы не должны находить ценность ни в мирских удовольствиях, ни в мирских желаниях, ни в мирских связях; все, что вас должно интересовать - это Всевышний. Каждую минуту своей жизни вы должны с полной любовью, преданностью и искренним самопожертвованием преподносить Всевышнему как акт подаяния, полной самоотдачи. Все ваши действия должны быть посвящены Высочайшему, каждый вдох, каждый выдох вы должны посвящать Господину вселенной. Во всех окружающих людях и ситуациях вы должны видеть присутствие Вечного, ничто не должно восприниматься вами как враждебное или чуждое. Даже в самой ужасной ситуации надо видеть улыбку Кали, которая направляет вас в нужном направлении, закаляет вашу самоотдачу и веру. Истинной вере и самоотдаче не страшны никакие потрясения жизни, они лишь глубже погрузят практикующего в объятия Всевышнего, который является всем.

Чтобы так жить, не надо быть сторонником какой-нибудь религии. Здесь нет религии. Религии создают люди, а не Бог. Некоторые религии отличаются только несогласием в трактовке небольших отрывков в писании. Помните "Путешествие Гулливера"? Как-то он был в стране лиллипутов, так там два народа, которые раньше были одним, враждовали только потому, что одни разбивали яйцо с острого конца, а другие - с тупого. Был бы повод для разделения, а если его нет, то его можно создать.

Но полностью посвятить себя Богу действительно трудно.

Конечно, это нелегкая задача, только широкие врата могут предложить легкий путь, причем с гарантией. Помните о церковной индульгенции? Вам даже выдадут письменную гарантию о полном отпущении грехов и попадании в рай после смерти. Говорят, в 12-13 веках, такие билеты в рай продавали направо и налево. Естественно, люди хотят в рай, при этом ничего не делая, но такое, к счастью, невозможно, иначе бы в раю был ад. В буддизме считается, что 99% всех людей после смерти попадают в ад, остальные же попадают в мир животных и в мир голодных духов, и только оставшаяся небольшая часть вновь переродится в мире людей или в более высоком мире, но это совсем не реально.

А зачем мы вам вообще такие? С нас ведь ничего не получится, мы люди семейные.

Ну, почему, уже какая-то польза от вас есть. Благодаря вам я разработал четыре ступени достижения, причем все эти ступени проходятся без чрезмерных усилий, можно сказать, легко и комфортно. Ведь обычные люди именно этого и хотят - без усилий попасть в рай, без усилий хорошо жить. Теперь у них будет возможность без усилий войти в медитацию и развиваться духовно, обрести мощную энергию. У меня есть знакомый экстрасенс, даос, который пять лет занимался всевозможными техниками, ходил ко всем экстрасенсам, чтобы они его научили, но у него не было практических результатов. И только через пять лет он по-настоящему почувствовал энергию, после этого его прогресс был стремителен. Сейчас он разработал свою методику и лечит рак за несколько сеансов. Но у него по-настоящему сильная энергия, он работает с Кундалини по даосским техникам, медитирует двадцать четыре часа в сутки. Скажите, у кого бы хватило терпения пять лет практиковать без результата? Любой бы бросил это занятие через два месяца.

Так вот, с помощью вас мы разработали четыре ступени, две из них вы уже знаете, но так до конца их еще никто не прошел, кроме Вики. Кстати, о Вике: у нее сессия, поэтому она не ходит. Сейчас она медитирует на анахате, как всегда у нее сильная энергия, точнее мощная. Если она говорит, что у нее очень мощная энергия, то вы должны задуматься над этим, так как у нее всегда мощная энергия, энергия, от которой ветер не дует, а сейчас она сказала: "Вообще, такая мощная энергия". Задумайтесь, а то вы довольны тем, что имеете, и говорите мне, что у вас сильная энергия. Я говорю вам, что это еще не сильная, можно гораздо сильнее, а вы мне: "Да нет, сильная". Я с вами не спорю, а вы думаете, что соглашаюсь.

В Упанишадах упоминается пять пуруш. Пуруша - это свидетель, санкционирующий хозяин, царь. Пуруша-пракрити. Пракрити - это природа. Там упоминается пуруша тела, витальный пуруша, ментальный пуруша, пуруша Истины (над головой) и пуруша блаженства. В обычной жизни человек не осознает себя пурушей, то есть свидетелем, он отождествляет себя со своей природой, становится игрушкой в руках сил природы. Если слиться с пурушей, то вы будете отделены от природы, вы будете санкционирующим хозяином, царем в своем царстве. Это освобождение. Витальный пуруша - это душа (на самом деле душа - это психический пуруша). Ментальный пуруша - в голове. Пуруша Истины - над головой. Те ступени, которые мы разработали, относятся к овладению этими пурушами. Это инициации. Первая инициация позволяет войти в энергию, почувствовать душу, научиться медитировать, останавливать мысли. Все вы ее прошли без проблем. Люди учатся этому за два-три занятия. Вторая инициация - это овладение в совершенстве энергией неподвижности, для этого вы должны были сделать то, что я вам говорил, но никто этого так и не сделал до конца. Так же вы учитесь заполнять мир энергией души и пребывать в этой энергии так же, как и в энергии неподвижности. Это получилось у всех за пять минут, после овладения неподвижностью. Теперь вы можете жить, работать, разговаривать и находиться в этой энергии. Следующая инициация - это слияние с ментальным пурушей. Она также выполняется легко, я вам показывал, как это делать. Здесь происходит полное разделение сознания, это ощущается как "кирпич", настолько оно конкретно. Вы становитесь Свидетелем, вы четко ощущаете свое сознание освобожденным. Последняя инициация - это выход в трансцендентное сознание, обретения бессмертного существования, осознание своей вечности. Это сделать будет немного труднее, хотя вы уже и сейчас постоянно чувствуете бесконечность над головой, выходите на этот уровень.

Когда вы становитесь пурушей, то вы начинаете обладать огромной энергией, к которой у вас раньше не было доступа. Ваше сознание становиться непоколебимым, вы обретаете власть над своей природой. Конечно, плохо, что никто из вас не способен прилагать предельных усилий, но даже и сейчас вы многого достигли. Если бы я не размышлял, как объяснить вам, что надо делать, что почувствовать, чтобы овладеть медитацией, то у нас сейчас не было бы этих инициаций. Раньше только упорные и настойчивые, обладающие внутренней интуицией, могли овладеть тем уровнем, на котором вы сейчас находитесь, и им понадобилось бы гораздо больше времени. Во многих книгах написано, как надо медитировать, но это не давало желаемого эффекта. Вам повезло. Мне тоже.

Я жду, когда же я улечу, и все не улетаю.

А зачем вам улетать? Вам не нравится сильная энергия?

Нравится, но вроде положено улетать в заоблачные дали.

У нас не положено. Если вы накапливаете большое количество энергии, то ваше сознание может не удержать ее, и начнутся завихрения энергии, на этих завихрениях вы можете испытать улетные состояния, войти в бессознательную медитацию, но когда вы вернетесь обратно, то вы ничего не приобретете, не сможете вспомнить ничего конкретного, при этом энергия, на волнах которой вы испытали головокружительный полет, иссякла, ее больше нет, вы остаетесь ни с чем. Обычные йоги так и поступают: накапливают энергию, входят в неописуемый экстаз, а затем возвращаются в свое обычное сознание. В интегральной йоге вы все время находитесь в мощной энергии, время от времени на вас нисходит мощная волна Силы, которая выносит вас в другое состояние сознания, в другое измерение, но вы при этом не теряете своего осознания, не теряете полностью контакт с этим миром, и можете продолжать ходить, разговаривать, если вам это необходимо.

А как насчет астральных путешествий?

Как всегда. Если есть желание, можете научиться, но это не цель духовной практики. То же самое: когда вы возвращаетесь из астрала, вы не изменились, ничего не привнесли в жизнь, разве что состояние легкости и полета. Иногда, когда возвращаешься в тело, чувствуешь мощную вибрацию, но она быстро проходит, сознание же не изменилось, у меня это вызывает ухмылку разочарования. В то же время, когда начинаешь медитировать, то можешь осознавать себя во сне, думать так же, как и в этом мире, даже медитировать. На самом деле большинство снов - это астральные путешествия, просто у людей нет связи спящего сознания с бодрствующим, поэтому они во сне несознательны, а проснувшись, плохо помнят. Если вы медитируете, то границы между внутренним сознанием и внешним стираются, и вы начинаете помнить все свои сны, осознавать себя в них. Если вы очнулись во сне, то оглядитесь вокруг, посмотрите на себя, убедитесь, что это реальный астральный мир, а ваше сознание ничем не отличается от обычного бодрствующего. Если после этого вы оттолкнетесь от земли, то полетите, или просто сделайте усилие воли, чтобы оторваться от земли, даже если это был просто сон, в котором вы проснулись, то он сейчас же перейдет в астрал, и вы увидите свой город с высоты. Но это все детские игрушки, детский сад, как говорит Вика. Вы, конечно, можете использовать время сна для медитации, совершенствования своего сознания, тогда это будет полезно.

А как выйти в астрал?

Если навсегда, то не стоит спешить, это вы успеете. А так - есть несколько техник. Попробуйте эту: сделайте релаксацию, представьте себя лежащим перед собой сантиметрах в пятидесяти, почувствуйте это. Когда почувствуете себя в воздухе, то перевернитесь астральным телом лицом вниз, если это у вас получится, то вы сразу выйдете в астрал. Придется потренироваться недели две, перед сном минут десять. А вообще, спросите у Вики, у нее есть знакомая "мистичка", специалист по астральным путешествиям, она ее научила. Вика, правда, вряд ли будет вам рассказывать об этом. Все это глупости, здесь нет духовного роста. Эта "мистичка" говорит, что она достигла всего, высшего астрала, как она выражается, при этом она занимается черной магией. Какой здесь высший астрал с ее духовным уровнем? Вам это интересно только потому, что вы это не испытали. Кстати, этот интерес полностью вывел вас во внешнее сознание, на самом деле это интересно только ему. Когда вы это испытаете, то поймете, что духовная энергия во много раз лучше, и не захотите ее променять на глупый астрал.

Внешнее сознание людей постоянно выброшено наружу, и ему нужны внешние чудеса, внешние эффекты. Любой глупец может научиться летать или совершать различные фокусы, но он так и останется глупцом. Я, например, хожу пешком, а кто-то ездит на мерседесе, и что он из-за этого, более высокого уровня? Важно только ваше количество энергии и ваше сознание - это то, что определяет ваш уровень. Никакие внешние атрибуты и чудеса не говорят о ваших духовных достижениях. Никто, из достигших освобождения, не променяет свою энергию и сознание на внешнее великолепие. Человеческое сознание ограничено в себе, оно постоянно рассеивает энергию, желает ухватить внешний мир, и при этом создает самоизоляцию. Это феномен внешнего сознания, оно пытается охватить огромный мир, при этом постоянно ограничивая себя. Внутреннее сознание, напротив, погружено в себя, в свою энергию, и там оно находит единство всех вещей во вселенной, находит свою полноту, поэтому ему большего не надо. Все вещи, все явления едины в своей сути. Погружаясь в себя, вы находите самодостаточность, способность обладать всей вселенной. Только внешнее невежественное сознание создает шумиху вокруг всего, оно находится в неведении, и люди живут в этом кошмаре. Правда, им не с чем сравнить, а то бы они давно изменили свою жизнь, или бы умерли от тоски. На самом деле, это неправда, ведь они отождествляют себя с внешним сознанием, поэтому его наслаждения и страдания - их суть, они не знают своей души, духовной энергии, поэтому, будучи марионетками, роботами, они заканчивают свое жалкое существование навсегда, они умирают. Все, что рождается - все умирает. Внешнее существо рождается каждый раз новым, как и тело, поэтому оно умирает. Печально? А о чем печалиться? О тех загрязнениях, привязанностях, внешнем сознании, которые гордятся своим невежеством? Это шелуха, то же самое, как вы выбрасываете шкорки, так же отлетают и эти противники Истины, остается только ядро, суть, а о мусоре незачем печалиться.

Получается, что смерть существует?

Конечно. Ведь ваше тело умрет, или вы сомневаетесь? Машины сломаются, дома разрушатся. Все имеющее начало имеет и конец.

Но душа тоже когда-то появилась?

Душа - это частица бессмертного духа. Считается, что души существуют с безначального прошлого. Но этот вопрос задает ваше внешнее сознание; войдите в душу, и вы получите ответ, для души таких вопросов не существует, она готова раствориться в своем источнике хоть сейчас, она не боится смерти.

Тогда зачем мы занимаемся йогой, если душа и так сознает Бога?

Можно было бы ответить коротко: "Задайте этот вопрос Создателю". Сначала ваша душа учится сознательной жизни, затем она учится быть совершенным инструментом в руках Бога. Интегральная йога, достигнув своей вершины, переходит в супраментальную йогу. Супраментал - это сознание абсолютной истины. Все йоги и религии стремятся покинуть этот материальный мир, называя его иллюзией, все их стремления направлены на будущее, посмертное существование, но интегральная йога считает, что раз существует материя, в которой завуалированы все планы сознания, то необходимо ее завоевать, раскрыть эти планы сознания для их проявления, обожествить материю.

Представьте Землю до появления жизни на ней. Материя - это безжизненная субстанция, но в ней скрыто пребывают все планы сознания, поэтому сначала был потенциал появления жизни. Затем на Землю опустился витальный мир, мир жизни, под его давлением материя стала преобразовываться, и, в конце концов, появляется живая материя. Затем материальная жизнь разрастается, совершенствуется и на землю опускается ментальный план. Под давлением ментального плана сначала появляется возможность, а затем и воплощение разумной жизни - человек. Но существует и божественный план сознания - супраментальный, который до недавнего времени не присутствовал на Земле. Шри Ауробиндо и Мирра Альфаса, его соратница, низвели этот уровень в ментальный план, затем в план жизни, а затем в материю, на Землю, и теперь он присутствует здесь. Появился потенциал появления супраментального человека. Так что эволюция продолжается, человек только переходное существо, следующая ступень - богочеловек. Если Супраментал воплотится в материю, то материя будет пластичной как энергия, тело можно будет изменять по желанию, как в тонких мирах, это будет обожествленная Земля. Конечно, сначала будет немного супраментальных существ, это будет новая раса, тогда материальное преображение сможет передаваться через физический контакт, и те, кто восприимчив, смогут начать свое супраментальное преобразование. Но восприимчивых людей очень мало, они ведь чувствуют сильную энергию, но продолжают концентрироваться на своих вибрациях; супраментальная вибрация, правда, намного сильнее, но все же это не будет массовым заражением. Все это Шри Ауробиндо не придумал сам, эта йога была дана ему Всевышним. Так что, возможно, уже в следующей жизни вы сможете увидеть полностью супраментальное существо.

Наверное, мы занимаемся йогой, чтобы воплотить божественный план в жизнь. Но и для себя, наверное? Ведь вы не будете говорить, что эта йога доставляет вам много страданий?

paraskeva · July 11, 2017

**BROWNING** · August 7, 2017

paraskeva · August 9, 2017

:*

paraskeva · August 9, 2017

„იმდენი ზარალი, ზნეობრივ-გონებრივი ზარალი, არავის არ მოუყენებია, როგორიც მოგვაყენა რუსეთმა. სხვა მტერი რომ შემოვიდოდა ხოლმე საქართველოში, მიანგრ-მოანგრევდა, ააწიოკებდა მას და კვლავ გარბოდა. საქართველო რჩებოდა ისევ თვითარსად, თვითმმართველად, თავის თავის გამგებლად და ავად თუ კარგად თვითვე უვლიდა თავის შინაურსა და გარეშე საქმეებს. რუსები კი, მოვიდნენ თუ არა საქართველოში, მაშინვე სწვდნენ ქართველ ერს სულის სიღრმეში და მოინდომეს მისი გადაგვარება, მისი თავისებურობის მოსპობა. მათ თანდათანობით მოსპეს ჩვენი ეროვნული სკოლა, სამართალი, შემოიტანეს თავისი კანონები, სატუსაღოები, სკოლები, ყაზარმები და მონღოლურ-სლავური ვერაგობით იქამდე გაგვიხადეს საქმე, რომ დღესაც კი - რუსეთის დანგრევის შემდეგაც კი არამც თუ ძველი თაობა, არამედ ახალი თაობაც კი ჯერაც გონს ვერ მოსულა და ისევ რუსულად აზროვნებს, მღერის, ჟღმურტულებს. მარტო ბრმა და ყრუ ან ჯიუტი და მოღალატე ქართველი - მახარაძე-ორჯონიკიძის ტიპისა, თუ ვერ დაინახავს იმ უფსკრულს, რომელსაც უმზადებს ქართველ ერს დღევანდელი რუსეთი.“ /გრ. რობაქიძე/

paraskeva · September 20, 2017

"Придет время, когда я буду тихо пить горячий чай на кухне, зная, что в комнате крепко спит мое уставшее счастье."

paraskeva · February 15, 2018

არ მჯერაააა!!! ჩემს ქუხნაში ვააარრრრ!!!!

გილოცავთ!!!!

**BROWNING** · February 15, 2018

ახლა ხურმის გარდა არაფერია სხვა პარასკევა

paraskeva · February 16, 2018

როგორ მიყვარს, ზამთარში ხეზე შემორჩენილი ხურმა... გურიაში გვქონდა ხოლმე

paraskeva · February 17, 2018

მამა ადამის ლექსი "ლოცვა გოდრიდან" პერფორმანსიდან "ზღვა კი იყო უშფოთველ"

paraskeva · February 27, 2018

დოქტორ ჯო დისპენზა გახდა ერთ–ერთი, ვინც მეცნიერული თვალსაზრისით პირველად გამოიკვლია – ტვინისზეგავლენა რეალურ მოვლენებზე. თეორიამ – კავშირი მატერიასა და გონებას შორის– მას მოუტანა მსოფლიოაღიარება. მთავარი აღმოჩენა მდგომარეობს იმაში, რომ გონება პრაქტიკულად, ერთმანეთისგან ვერ ანსხვავებსფიზიკურ გრძნობებს, სულიერისგან. უხეშად, რომ ვთქვათ, თავში არსებული ნაცრისფერი უჯრედები,ერთმანეთისგან ვერ ანსხვევებს მატერიალურს, წარმოსახვისგან ანუ აზრებისგან.

ცოტამ თუ იცის, დოქტორმა, ნეიროფიზიოლოგიის და ტვინის შესაძლებლობების გამოკვლევები დაიწყო, ტრაგიკული შემთხვევის გამო. იმის მერე რაც ჯო დისპენზას დაარტყა მანქანამ, მას შესთავაზეს დაზიანებული ხერხემლის მალების იმპლანტებით ჩანაცვლება, რომელიც მიიყვანდა გამუდმებულ ტკივილამდე. ექიმები თვლიდნენ, რომ მხოლოდ ასე თუ შეძლებდა ფეხზე წამოდგომას და გავლას. მაგრამ ჯო დისპენზამ მიიღო გამოწვევა და გადაწყვიტა აზრების დახმარებით აღედგინა ჯანმრთელობა. ცხრა თვიანი თერაპიის შედეგად, მან შეეძლო სიარული. სწორედ, ამან უბიძგა გამოეკვლია გონების შესაძლებლობები. პირველი ნაბიჯი ამ გზაზე გახდა, იმ ადამიანების გაცნობა და მათთან ურთიერთობა, ვინც გაიარეს სპონტანური რემისია. ექიმების დასკვნით, მათ ჰქონდათ უმძიმესი დიაგნოზი და მოხდა ამ დაავავდებებისგან „სპონტანური“ და დაუჯერებელი გამოჯამრთელება, ტრადიციული მადიცინის ჩარევის გარეშე. გამოკითხვების შედეგად დისპენზამ გაარკვია, რომ ეს ადამიანები დარწმუნებულები იყვნენ იმაში, რომ აზრები პირველწყაროა მატერიასთნ მიმართებაში და შეუძლიათ განკურნოს ნებისმიერი დაავადება.

ნეირონული ქსელი

დისპენზას თეორია ამტკიცებს, ყოველთვის, როდესაც ადამიანი გადის ცხოვრებისეულ გამოცდილებას, თავის ტვინში აქტიურდება დიდი რაოდენობას ნეირონები. რომელიც, თავის მხრივ მოქმედებს ფიზიკურ მდგომარეობაზე. სწორედ, გონების ფენომენალურ ძალას გააჩნდეს კონცენტრაციის უნარი, შეუძლია შექმნას ე.წ. ნეირონებს შორის სინოპტიკური კავშირები, განმეორებადი სიტუაციით. გარემოებები, მოვლენები, გრძნობები ქმნიან მყარ ნეირონულ კავშირებს – რომლებსაც უწოდებენ ნეირონულ ქსელს. თითოეული ქსელი, თავის მხრივ, წარმოადგენს გარკვეულ მოგონებას, რომლზე დაფუძვნებითაც ორგანიზმი ახდენს მსგავს ობიექტებზე და სიტუაციებზე რეაგირებას. დისპენზას აზრით, წარსული, ტვინის ნეირო ქსელებშია ჩაწერილი. ჯამში, ამ ჩანაწერით ხდება სამყაროს აღმის ფორმირება, მათ შორის კონკრეტული ობიექტების. ამიტომ მხოლოდ გვეჩვენება, რომ ჩვენი რეაქცია არის სპონტანური, სინამდვილეში უმრავლესობა მათგანი ჩაპროგრამებულია მყარი ნეირონული კავშირებით. თითოეული ობიექტი, სიტუაცია, მოვლენა ააქტიურებს ამა თუ იმ ნეირონულ ქსელს, რომელიც თავის მხრიდან იწვევეს ორგანიზმში გარკვეულ ქიმიურ რეაქციას. ეს, ქიმიური რექცია კი გვაიძულებს ვიმოქმედოთ ანშევიგრძნოთ,გავიქცეთ ან გავშეშდეთ, გაგვიხარდეს ან გვეწყინოს, აღვფრთოვანდეთ ან ავღშფოთდეთდა ჩავარდეთ აპათიაში… ემოციონალური რეაქცია, სხვა არაფერი თუ არა ქიმიური რეაქცია, რომელსაც იწვევს ჩამოყალიბებული ნეირონული ქსელები და რომელიც ემყარება წარსულის გამოცდილებას. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, 99% რეალობას აღვიქვამთ არა ისეთს როგორიც ის არის სინამდვილეში, არამედ, როგორც ინტერპრეტირებულია წარსულის გამოცდილების და მზა შეხედულებების შედეგად.

ნეირო ფიზიოლოგიის ძირითადი წესი ჟღერს ასე: ის ნეირონები რომლებიც გამოიყენება კონკრეტულ სიტუაციაში, ერთიანდება და ეს იმას ნიშნავს, რომ ხშირი განმეორების და გამოცდილების გამყარების შედეგად, ჩნდება ნეირო ქსელი. თუ კი გამოცდილება დიდი ხნის მანძილზეგამოუყენებელია, მაშინ ნეირო ქსელი იშლება და კიდევ, რეგულარუად, ერთი და იგივე „ღილაკზე ხელის დაჭერით“ ინერგებაახალი ჩვევა. ასე ხდება, ავტომატური რეაქციების და პირობითი რეფლექსები ფორმირება. თქვენ ჯერ კიდევ ვერ მოასწარით ფიქრის გააზრება, ორგანიზმი გარკვეულწილად, უკვე ზემოქმედებს.

ყურადღების ძალა

უბრალოდ დაფიქრდით, ადმიანის ხასიათი, ჩვევები წარმოადგენს მხოლოდ და მხოლოდ, ნეირონული ქსელის ნაკრებს, რომლებიც შესაძლებელია ნებისმიერ დროს მოვადუნოთ ან გავაუქმოთ –სინამდვილის გააზრებული აღქმით. როდესაც ხდება ყურადღების, გააზრებული და შერჩევითი მიმართვა სასურველიკენ, იბმება ახალი ნეირონული ქსელები. ადრე, მეცნიერები თვლიდნენ რომ ტვინი სტატიკურია, მაგრამ ბოლო დროის ნეორიფიზიოლოგების გამოკვლევებმა აჩვენა – ყველა, უმცირესი გამოცდილებაც კი ტვინში წარმოშობს ათასობით და მილიონობით ნეირონულ ცვლილებებს, რომლიც ასახვას ჰპოვებს მთლიან ორგანიზმზე.

თავის წიგნში ჯო დისპენეზა სვამს ლოგიკურ კითხვას: თუ ჩვენ, აზრებით ხშირად გამოვიწვევთ ორგანიზმში ნეგატიურ შეგრძნებებს, საბოლოო ჯამში იქცევა თუ არა ის, ნორმად?

ადამიანში გონებრივი შესაძლებლობების გამოსავლენად, დისპენზამ, ჩაატარა შემდეგი ექსპერიმენტი:

1234567 ადამიანები რაოდენობა დაყო ორ ჯგუფად. ადამიანები პირველი ჯგუფიდან, დაევალათ ზამბარიან ღილაკზე, ერთი და იგივე თითის დაჭერა. მეორე ჯგუფს, მხოლოდ და მხოლოდ, დაევალა გონებაში წარმოედგინათ, რომ ერთი და იგივე თითს აჭერდნენ ღილაკს. შედეგად, პირველ ჯგუფში მონაწილეთა თითზე, კუნთი გამაგრდა 30%, მეორე 22%. ზიფიკურ მაჩვენებლებზე ასეთი გავლენა, ნეირონული ქსელის მუშაობის შედეგს წარმოადგენს. ამიტომ დისპენზამ დაასკვნა: ტვინისთვის არანაირი განსხვავება არ არსებობს მატერიალურ და წარმოასხით სიტუაციებს შორის. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ თუ მოვახდენთ ნეგატიურ აზრებზე კონცენტრაციას, ჩვენი გონება აღიქვამს მას როგორ რეალურს და იწყება შესაბამისი ცვლილებები ორგანიზმში. მაგალითად: ავადმყოფობა, შიში, აგრესია…

სად არის ხაფანგი?

ჯო დისპენზას, კიდევ ერთი გამოკვლევა ეხება – ემოციებს.
ემოციური ქცევის გაუცნობიერებელი პატტერნები, აყალიბებს მყარ ნეირონულ ქსელს ანუ მიდრეკილებას, ამა თუ იმ ფორმაზე ემოციურ რეაგირებას. თავის მხრივ, ამას გაჰყავს ადამიანი განმეორებად შეცდომებზე. იმის გამო, რომ ადამიანი ვერ აცნობიერებს მათი წარმოქმნის მიზეზს, ებმება, ერთსა და იგივე ხაფანგში! მიზეზი კი მარტივია — თითოეული ემოცია “შეიგრძნობა” სხეულში გარკვეული ქიმიური ნივთიერებების ნაკრების გადასროლის შედეგად და ორგანიზმი, ასე ვთქვათ, “დამოკიდებული” ხდება ამ ქიმიური შენაერთზე. მისგან განთავისუფლება შესაძლებელია მხოლოდ მაშინ, როდესაც მოხდება “დამოკიდებულების“ გააზრება – როგორც ფიზიკური დამოკიდებულების.

მთავარია, მხოლოდ გააზრებულიმიდგომა.

პირადად ჩემთვის, ჯო დისპენზა დიდ ავტორიტეტს წარმოადგენს . ვთვლი, რომ ის თანამედროვეობის უდიდესი მეცნიერია. ბიოქიმიკოსი, ნეიროფიზიოლოგი, ნეიროფსიქოლოგი, სამი შვილის მამა და ურთიერთობებში ძალიან უშუალო ადამიანი. ლექციებს კითხულობს იუმორით და ნეოროფიზიოლოგიაზე საუბრობს ძალიან მარტივ და გასაგებ ენაზე. მეცნიერეთაგან, ერთ-ერთი ენთუზიასტია და ვინც აცნობს დაინტერესებულ ადამიანებს თავის 20-წლიან მეცნიერულ გამოცდილებას.

ის აქტიურად იყენებს კვანტური ფიზიკის უკანასნელ მიღწევებს და საუბრობს იმ მოახლოებლ დროზე, როდესაც ადამიანებისთვის არ არის საკმარისი უბრალოდ, რაღაცის გაგება, არამედ მოვიდა დრო, თითოეული გახდეს მზად, მიღებული ინფორმაცია/ცოდნა გამოიყენოს და დანერგოს პრაქტიკაში.

“რა საჭიროა ელოდო განსაკუთრებულ მომენტს ან თუნდაც, ახალი წლის დადგომას, რომ კორდინალურად უკეთესობისკენ შეცვალო ცხოვრება და აზრები? უბრალოდ დაიწყეთ ამის კეთება პირდაპირ ახლავე: შეწყვიტეთ ყოველდღიური ნეგატიურიმომენტების შეგროვება, განთავისფლდით მათგან. მაგალითად, დილით უთხარით თავს:

“დღეს ვიცხოვრებ ისე, რომ არავის განვიკითხავ”

“მე დღეს არაფერზე არ ვიწუწუნებ “,

“მე დღეს, არ ვიქნები გაღიაზიანებული”…

დღის მანძილზე გაკეთეთ რაღაცეები სხვანაიარი თანმიმდევრობით, მაგალითად, თუ ჯერ იბანთ და მერე იხეხავთ კბილებს, გააკეთეთ პირიქით ან აიღეთ და აპატიეთ ვიღაცას. უბრალოდ ისე, უმიზეზოდ. დაანგრიეთ ჩვეული კონსტრუქცია!!! თქვენ იგრძნობთ თავს უჩვეულოდ და ეს ახალი შეგრძნებები ნამდვილად მოგეწონებათ. არაფერს ვამბობ, ორგანიზმში და ცნობიერში წარმოაქმნილ გლობალურ პროცესებზე და ცვლილებებზე! დაიწყეთ, მიეჩვიეთ საკუთარ თავზე ფიქრს და გამართეთ დიალოგი თვთთან როგორც, საუკეთესო მეგობართან.

აზროვნების შეცვლა მიგიყვანთ, ფიზიკურ სხეულში ღრმა ცვლიებებთან. დაფიქრდით , გვერდიდან შეხედეთ საკუთარ თავს და უპასუხეთ კითხვებს:

“ვინ ვარ?
რატომ ვარ ცუდად?
რატომ ვცხოვრობ ისე, როგორც არ მინდა ვიცხოვრო?
რა უნდა შევცვალო საკუთარ თავში?
რა არის ის, რაც ხელს მიშლის?
რისგან მინდა განთავისუფლება?” და ა.შ.

თუ კი კითხვებზე მძაფრად რეაგირებთ, გაჩერდით და მიიღეთ გადაწყვეტილება: ახლებურად შეხედოთ ან არ გააკეთო რაღაცა ძველებურად! ეს იმას ნიშნავს, რომ გადიხართ “გაცობიერების” პროცესს. ეს შინაგანი ევოლუციაა. ამ დროს ანახორციელებთ ნახტომს. შესაბამისად, იწყება ცვლილებები და ახალ პიროვნებას სჭირდება ახალი სხეული.

ასე ხდება მოულოდნელი განკურნება: ახალი გაცნობიერებებით, დავადება ვერ გაჩერდება ძველ სხეულში, რადგან იცვლება ორგანიზმის მთელი ბიოქიმია (იცვლება აზრები, იცვლება ორგანიზმში მიმდინარე, მთელი რიგი ქიმიური ელემენტების პროცესი და იქმნება ისეთი შინაგანი გარემო, რომელიც ტოქსიკური ხდება დაავადებისთვის) და ადამიანი ჯანმრთელდება.

დამოკიდებულებები (ადიკცია რაღაცის მიმართ: დაწყებული ვიდეოთამაშებიდან დამთავრებული გამაღიზიანებლებით) ძალიან მარტივად შეიძლება იქნას დადგენილი: ადამიანი თავს ვერ ანებებს, როდესაც ამის სურვილი აქვს. როცა, ვერ წყდება კომპიუტერს, ყოველ 5 წუთში შედის და ამოწმებს სოც. გვერს ან მაგალითად, კაგად ესმის, გაღიზიანება ხელს უშლის ურთიერთობებში, მაგრამ ვერა და ვერ ერევა თავს —ეს დამოკიდებულებაა, არა მარტო მენტალურ დონეზე, არამედ ფიზიკურ, ასევე ბიოქიმიურ (ამ დროს, ორგანიზმი ითხოვს ჰორმონებს, რომელსაც გადაჰყავს მოცემულ შეგრძნებებზე).

მეცნიერულად დამტკიცებულია, ქიმიური ელემენტების მოქმედების პერიოდი გრძელდება 30 წამიდან 2 წუთამდე და თუ ადამიანი განიცდის, ამ თუ იმ მდგომარეობას მეტი დროით, იცოდეთ, ყველა დანარჩენი დრო ხელოვნურად არის გაჩერებული აზრებით. ამ დროს ხდება, ნეიროქსელის ციკლური აგზნება, პროვოცირება და არასასურველი ჰორმონების ხელახალი გადასროლა, რომელიც იწვევს ნეგტიურ ემოციებს ანუ ამ მდგომარეობაში ყოფნას, თვითონ უწყობს ხელს!

უმეტეს შემთხვევაში, თქვენ ნებაყოფიობით ირჩევთ გრძნობას, განცდას. ასეთი სიტუაციებისთვის საუკეთესო ვარიანტია — ყურადღების გადართვა სხვა რამეზე: ბუნებაზე, სპორტზე, კომედიის ყურებაზე, რაზეც გინდა ოღონდაც შეძელით გადართვა. მკვეთრი ყურადღების გადაფოკუსირება, საშუალებას იძლევა მოასუსტოთ და “ჩააქროთ” იმ ჰორმონების მოქმედება, რომელიც პასუხს აგებს ნეგატიურ მდგომარეობაზე.

და რაც მეტად განავითარებთ ამ თვისებას, მით მეტად შეძლებთ რეაქციების მართვას, რაც ჯაჭვურ გამოიწვევს უდიდეს ცვლილებებს როგორც გარე სამყაროს აღქმაში, ასევე შინაგანში. მოცემულ პროცესს ეწოდება ევოლუცია.

თქვენი ახალი აზრები მიგიყვანთ ახალ არჩევანთან, ახალი არჩევანი ახალ ქცევებთან, ახალი ქმედებები ახალ გამოცდილებასთან, ახალი გამოცდილება ახალ ემოციებთან ამას დაემატება გარე სამყაროდან მიღებული ახალი ინფორმაციები, რომლებიც ერთობლივად დაიწყებს თქვენი გენის ეპიგენეტიკურ (ანუ მეორად) ცვლილებას. მოგვიანებით, ეს ახალი ემოციები, თავის მხრიდან გამოიწვევენ ახალ აზრებს და ასე განავითარებთ თვითპატივისცემას, საკუთარ ძალებში რწმენას და ა.შ. სწორედ, ამ სახით არის შესაძლებელი პიროვნების და შესაბამისად ცხოვრების სრულყოფა.

დეპრესია — დამოკიდებულების მკაფიო მაგალითია. ნებისმიერი დამოკიდებულების მდგომარეობა ლაპარაკობს ბიოქიმიურ დისბალანსზე ორგანიზმში, ასევე მუშაობის პროცესის, „ცნობიერი-სხეული“ კავშირის დისბალანსზე.

ადამიანების ყველაზე დიდი შეცდომა მდგომარეობს იმაში, რომ ისინი მათში არსებული ემოციების და ქცევის ასოცირება/გაიგივებას ახდენენ საკუთარ პიროვნებასთან. ჩვენ ზუსტად ასე ვლაპარაკობთ:

“მე ვარ ნერვიული”,

” მე ვარ უნებისყოფო”,

“მე ვარ ცუდად/ავად”,

“მე უბედური ვარ” და ა.შ.

თქვენ თვლით, რომ თუ გარკვეულ ემოციებთან მოახდენთ იდენფიცირდებას, უკეთესად წარმოაჩენთ თქვენს პერსონას. ამიტომ ქვეცნობიერეად გამუდმებით ცდილობთ გაიმეოროთ რეაგირების ძველი სქემა ან მდგომარეობა (მაგალითად, ფიზიკური ტკივილი ან დეპრესია), თითქოს ყოველ ჯერზე ამტკიცებთ, რომ თქვენ ხართ ასეთი. მიუხედავად იმისა, რომ ამ დროს ძალიან იტანჯებით!

ეს დიდი შეცდომაა!!! ნებისმიერი არასასურველი მდგომარეობა, ემოცია… ა.შ. თუ კი იქნება თქვენი ნება შესაძლებელია მოიცილოთ, რადგან

თითოეული ადამიანის შესაძლებლოებები შემოსაზღვრულია მხოლოდ მისი ფანტაზიის უნარით.

და როდესაც გადაწყვიტავთ ცხოვრების შეცვლას, მკაფიოდ წარმოიდგინეთ რაც გინდათ, მაგრამ გონებაში არ გაწეროთ როგორ მიაღწევთ ამას ანუ ნუ გექნებათ “მკაცრად გაწერლი გეგმა” , შესაძლებლობების საუკეთეო “არჩევანი”, სრულებით შესაძლებელია აღმოჩნდეს მოულოდნელი.

საკმარისია შინაგანად მოდუნდეთ და შეეცადო გულით გაიხაროთ იმ ამბით, რომელიც ჯერ არ მომხდარა, მაგრამ აუცილებლად მოხდება. იცით რატომ? რადგან კვანტურ რეალობაში ეს უკვე მოხდა, ისე როგორც წარმოიდგინეთ, მკაფიოდ და თან, ამ დროს, მთელი გულით გაიხარეთ.

სწორედ, კვანტურ დონეზე იწყებს მოვლენები მატერიალური რეალობად ჩასახვას.

მოდით, დაიწყეთ მოქმედებები და შექმენით სასურველი „იქ“. თქვენ მხოლოდ იმის გჯერათ მხოლოდ ის გახარებთ რისი შეხებაც და დანახვა შეუძლიათ, რაც უკვე რეალიზებულია. თქვენ არ იცით, როგორ ხდება რეალობის შექმნა, როგორ საჭიროებს ის თქვენს თავში რწმენას, თუმცა, ამ დროს, ვერც კი ხვდებით, ყოველდღიურად როგორ ხართ მომავლის შენებით დაკავებული, მხოლოდ ძირითადად ნეგატიურად. ამის დასადასტურებლად, საკმარისია გაიხსენოთ, რამდენად ხშირად ამართლებს თქვენი მოლოდინები, ცუდზე? ეს ცუდი მოვლენა, ფორმირებულია თქვენს მიერ და უკონტროლოდ…

მხოლოდ მაშინ, როდესაც არჩევანს გააკეთებთ აზრების და ემოციების კონტროლზე, დაიწყება საოცრებები თქვენს ცხოვრებაში.

დამიჯერეთ, შემიძლია ასობით ულამაზესი და შთამბეჭდავი ისტორიები და მაგალითები მოგიყვეთ.

იცოდეთ, როდესაც ვიღაცა იცინის და გეუბნებათ,

_„რაღაც ძალიან კარგი მოხდება“

თქვენ კი ეკითხებით:

_”საიდან იცი?”,

ის კი მშვიდად პასუხობს:

“უბრალოდ ვიცი…”

ეს მკაფიო მაგალითია, მოვლენის რეალიზაციის კონტროლის… დარწმუნებული ვარ, რომ ყველას ერთხელ მაინც განუცდია, ეს განსაკუთრებული მდგომარეობა.”

აი, ასეთ რთულ საკითხებზე, ასე მარტივად საუბრობს ჩემთვის და უამრავი მისი მიმდევარისთვის პატივსაცემი ჯო დისპენზა. ყველას გირჩევთ ამ ავტორის გაცნობას.

“ჩვენი უმთავრესი ჩვევა უნდა გახდეს, იყო ის ვინც ხარ”.

და კიდევ დისპენზა გვირჩევს:

არსოდეს არ შეწყვიტოთ სწავლა. ყველაზე კარგად ინფორმაციას ისრუტავთ როდესაც ხართ გაკვირვებული. შეეცადეთ, ყოველ დღე გაიგოთ რაღაც ახალი, ეს — განავითარებს და გაავარჯიშებს თქვენს ტვინს. ამ დროს, ქმნით ახალ ნეირონულ კავშირებს, რომელიც თავის მხრივ შეცვლის და განავითარებს აზროვნების უნარს. ყველაფრი ესკი დაგეხმარებათ, საკუთარი ბედნიერების და სრულფასოვანი რეალობის მოდელირებაში.

მადლობა, რომ ამ ხნის მანძილზე დარჩით ჩემთან.

მასალები შეაგროვა და თემაზე იმუშავა

პერსონალურმა ქოუჩმა

თამარ კვარაცხელია

წყარო: https://zrda.wordpress.com/

https://www.mental.ge/2017/02/02/materializacia_kvant

paraskeva · February 27, 2018

როგორ მივაღწიოთ სულიერ სიმშვიდეს, რუდოლფ შტაინერის ექვსი სავარჯიშო

ყოველდღიურ ცხოვრებაში ჩვენი ფიქრები, ნება და გრძნობები ხშირად აცდენილია ერთმანეთს. მაგალითად, შეიძლება ვინმეს მიმართ სიბრალულს გრძნობდეთ, მაგრამ ფიქრობდეთ, რომ ეს თქვენი პრობლემა არ არის. განცალკევებულია აგრეთვე ქმედებებიც. მაგალითად, შესაძლოა უყუროთ არაქისის რეკლამას და თავადაც შეუდგეთ კნატუნს, მერე კი საკუთარ თავს ჰკითხოთ, რატომ ვჭამ? მინდა ახლა მე ეს არაქისი? ხშირად ისეც ხდება, რომ საერთოდ არ ვუფიქრდებით იმას, თუ რაზე ვფიქრობთ და რას ვგრძნობთ, რა გვსურს და რას ვაკეთებთ. შედეგად ვიღებთ ქაოსს და ვკარგავთ სულიერ სიმშვიდეს. ბევრ ჩვენგანს კონცენტრაცია და მედიტირებაც კი უჭირს. ავსტრიელი ფილოსოფოსისა და ანტროსოფიის ფუძემდებლის – რუდოლფ შტაინერის ვარჯიშები ამ ყველაფრის დალაგებაში დაგეხმარებათ. ისინი ერთი შეხედვით მარტივი ჩანს, მაგრამ საკმაოდ რთულია. შეგიძლიათ ივარჯიშოთ მარტომ ან ჯგუფურად:

ფიქრების კონტროლი

საკუთარი ფიქრების კონტროლი რომ მოვახერხოთ, რაიმეზე ფოკუსირება უნდა შეგვეძლოს. ამ უნარის გასავითარებლად რამდენიმე ვარჯიში არსებობს. აი, ერთ მათგანი:

აირჩიეთ რაიმე მარტივი საგანი – მაგალითად, ქინძისთავი, ღილი, ჭიკარტი, ფანქარი. შეეცადეთ რომ 5 წუთის განმავლობაში მხოლოდ ამ საგანზე იფიქროთ. აღწერეთ ის, თითქოს ბრმა ადამიანს უხსნიდეთ. შეგიძლიათ იფიქროთ როგორ გამოიგონეს, როგორ აწარმოეს, რით გააკეთეს, როგორ იყენებენ ყოველდღიურ ცხოვრებაში. ყოველ დღე ახალ ახლა დეტალს აღმოაჩენთ. გაჩენილ შეკითხვებზე პასუხი მოძებნეთ ენციკლოპედიაში ან ინტერნეტში. აკეთეთ ეს ყოველდღე, იქამდე, სანამ არ აღმოაჩენთ, რომ ამ ფანქრის შესახებ ახალი არაფრის გაგება არ შეგიძლიათ და მერე სხვა საგანზე გადადით. ორი ან სამი საგანი თუ გექნებათ ამორჩეული ყოვედღიურ სავარჯიშოდ, შესანიშნავი იქნება. ეცადეთ იყოთ რეალისტური, ლოგიკური და თანმიმდევრული. ამ ვარჯიშის სირთულე სწორედ ის არის, რომ ფიქრები გაგვირბიან, ჩვენ გონებაში ერთი საგნიდან მეორე საგანზე დავხტივართ. მაგალითად, თქვენ ფიქრობთ ფანქარზე და ამ დროს გახსენდებათ რომ ეს ფანქარი ეჭირა თქვენს ბებიას, რომელსაც ჰყავს თუთიყუში და თქვენ უცებ ამ თუთიყუშზე ფიქრს იწყებთ. მეტი ფოკუსი. თქვენ მხოლოდ ფანქარზე უნდა იფიქროთ.

ამას გარდა, ეს ვარჯიში ყოველთვის ერთსა და იმავე დროს უნდა აკეთოთ. შეარჩიეთ ისეთი დრო, როცა თავი დამძიმებული არ გაქვთ და ფხიზლად ხართ. ანუ სადილის შემდეგ კი არა, მაგალითად, საუზმემდე, ან საუზმის შემდეგ. შეიძლება საღამოს 8 საათზეც. ან თავისუფალ დროს, როცა რიგში დგახართ, ტრანსპორტს ელოდებით და ა.შ.

ნების კონტროლი

აირჩიეთ ერთი რომელიმე ქმედება, რომელსაც ყოველ დღე, თქვენ მიერვე შერჩეულ დროს გააკეთებთ. ეს ისეთი რამ უნდა იყოს, რასაც ჩვეულებრივ არ აკეთებთ, რაშიც არავინ გიხდით რამე საფასურს და საერთოდ არავითარი კონკრეტული მიზანი არ გამოძრავებთ. მაგალითად, მოხსენით და ისევ დაამაგრეთ საბურავი ველოსიპედზე, ცხვირსახოცი ამოიღეთ ჯიბიდან და უკან ჩაიდეთ, თასმები გაიხსენით და ხელახლა შეიკარით. ნებისმიერი რამ გამოდგება, რაზეც თქვენ მიერ შერჩეულ დროს ხელი მიგიწვდებათ. ეს ქმედება თქვენს მოვალეობად უნდა აქციოთ. როცა პროგრესს იგრძნობთ, მერე სხვა ,,ვალდებულებებიც” შეგიძლიათ მოიგონოთ. აუცილებელია, რომ დრო ზუსტად იყოს დაცული. კარგი იქნება თუ კალენდარსაც აწარმოებთ და თქვენს წარმატებებს და წარუმატებლობებს მოინიშნავთ. მთლიანი ციკლი ერთთვიანი მაინც უნდა იყოს. თუკი რომელიმე დღეს საერთოდ დაგავიწყდებათ, როცა გაგახსენდებათ, მაშინ გააკეთეთ და ხვალისთვის უფრო მეტად მოინდომეთ. შეგიძლიათ ერთი და იგივე რამ აკეთოთ ყოველ დღე, ან ყოველ დილით ახალ ახალი დავალება მოიფიქროთ.

ძირითადად, ჩვენ იმიტომ ვაკეთებთ რამეს, რომ საჭიროა, ანუ ძირითადად სხვა ადამიანებისთვის ვმოქმედებთ და არა საკუთარი ინიციატივით. ხანდახან რაღაცის კეთება გვინდა, მაგრამ ხან რა საქმე გამოგვიჩნდება, ხან რა, ხან ვინ დარეკავს, ხან ვინ გესტუმრებათ და თქვენ იმის კეთებაზე უარს ამბობთ, რის კეთებაც ძალიან გინდოდათ. ეს ვარჯიში დაგეხმარებათ კონცენტრირდეთ საკუთარ ნებაზე და აკეთოთ რამე, მხოლოდ იმიტომ რომ თქვენ გინდათ ასე და არა იმიტომ რომ ეს საჭიროა ვინმესთვის.

ემოციების კონტროლი / უშფოთველობა

მესამე სავარჯიშო სიხარულსა და მწუხარებას, სიამოვნებასა და ტკივილს შორის ბალანსის დაცვაში, სულიერი წონასწორობის აღდგენაში გეხმარებათ. ამისთვის არც რომელიმე კონკრეტული დრო და არც რამე კონკრეტული საგანი არ გჭირდებათ. რაღაც კონკრეტული მოვლენებით მიერ გამოწვეულ ნებისმიერ გრძნობას დააკვირდით. თავიდან შესაძლოა დიდი მრავალფეროვნება არ იყოს, მაგრამ ერთ თვეში ძალიან ბევრი დაგროვდება – თქვენი რეაქციები, პოზიტიური თუ ნეგატიური ემოციები.

გრძნობები ამინდს ჰგავს. ამინდი ხან ცუდია, ხან კარგი, მაგრამ ამაზე ნერვიულობა არ ღირს. ნებისმიერი ამინდის მიუხედავად შეგვიძლია შევიქმნათ განწყობილება. ემოციებს ჩვენი აღქმა და ჩვენი დამოკიდებულება ქმნის. აი, მაგალითად, მე ვიღაცას რაღაცას ვეუბნები, ის კი გადის და კარს იჯახუნებს. ჩემი უნებური რეაქცია არის შიში. იმიტომ გაიჯახუნა კარი, რომ მე რაღაც ვთქვი? რამე ეწყინა? ეგებ კარი იმიტომ გაჯახუნდა, რომ ქარი იყო. თუკი ეს ადამიანი შემობრუნდება და მოიბოდიშებს, რომ კარი მისდა უნებურად გაჯახუნდა, მე გავაცნობიერებ, რომ ჩემი რეაქცია რეაქცია (ანუ შიში) არაადეკვატური იყო და ვმშვიდდები. შემდეგ ჯერზე კი კარის მოჯახუნების მიმართ უფრო ნეიტრალური დამოკიდებულება მექნება. ან კიდევ როდესაც ქუჩაში მუჯლუგუნი მხვდება, პირველი ემოცია, რაც ჩნდება, ბრაზია. მოტრიალებისას თუ აღმოვაჩენ, რომ მუჯლუგუნის ავტორი ბრმაა, ეს ჩემს ემოციას მაშინვე შეცვლის. საჭიროა გავაცნობიეროთ, რომ ხშირად ადამიანები თავიანთი სიბრმავის გამო (შესაძლოა ეს ფიზიკური სიბრმავე არც იყოს) ვერ ხვდებიან, რომ ზიანს გვაყენებენ და ამის გამო სულიერი წონასწორობის დაკარგვა არ ღირს.

ეცადეთ საკუთარი ემოციები აკონტროლოთ, ოღონდაც აქ იგულისხმება არა გამოხატვა, არამედ შინაგანი კონტროლი. როცა რაღაც ხდება, გაიაზრეთ, რომ თავად ფაქტი არც პოზიტიურია, არც ნეგატიური, ფაქტი ყოველთვის ნეიტრალურია და მისგან კომედიას და ტრაგედიას ჩვენი დამოკიდებულებებით ვქმნით. დაარქვით ნებისმიერ შეგრძნებას რაიმე სახელი და ზედმეტი ფორიაქის გარეშე უბრალოდ დააკვირდით მათ. უარყოფითი ემოციებისთვის სახელის დარქმევა, როგორც წესი, უფრო ადვილია, მაგრამ პოზიტიურ შეგრძნებებსაც მოუფიქრეთ რამე.

ამას გარდა, ნუ გააიგივებთ თქვენს გრძნობებთან საკუთარ თავს, ნუ იტყვით რომ გაბრაზებული ხართ, რომ აღფრთოვანებული ხართ, უბედური ხართ, რომ გძულთ და ა.შ. თქვით მე ვგრძნობ ბრაზს, ვგრძნობ აღფრთოვანებას და ა.შ.

თქვენი ემოციები თქვენი გარემოსთან დამოკიდებულებების საზომი ხელსაწყოა. ეცადეთ დაადგინოთ კავშირი თქვენს ფიქრებსა და ემოციებს შორის. რაც უფრო მეტ კავშირს მოძებნით, ემოციებიც სიმძაფრეს დაკარგავენ. კარგად დაიმახსოვრეთ თქვენი მიზანი შეგრძნებების ჩაკვლა კი არა, კონკრეტული ფაქტების მიმართ თქვენი რეაქციების გარდაქმნაა.

თქვენ თქვენი ემოციები კი არ ხართ, თქვენ ემოციები გაქვთ. თქვენ კარგად უნდა გაიცნოთ ისინი და არ მისცეთ საშუალება რომ გმართოთ. თქვენ ფლობთ მათ, ისინი კი არ გფლობენ. განაცალკევეთ თქვენგან, შესწავლის ობიექტად აქციეთ.

ეს ყველაფერი თქვენს გრძნობებს განწმენდს და სულიერი სიმშვიდის მიღწევაში დაგეხმარებათ.

პოზიტიური დამოკიდებულებების შენარჩუნება

ზოგადად, პირველი თვალში ნაკლოვანებები გვეჩხირება ხოლმე. წარმოიდგინეთ თეთრი ზეწარი, უზარმაზარი ლაქით. ჩვენს ყურადღებას სწორედ ის ლაქა მიიპყრობს. ამ სავარჯიშოს მიზანია, ყველაფერში კარგი მხარის დანახვა ვისწავლოთ, ცუდი მხარეების უარყოფის გარეშე. ყველაფერი მშვენიერი კი არ არის, ყველაფერს ორი მხარე აქვს. ეცადეთ ყველაში და ყველაფერში მოძებნოთ რამე ღირებული და მშვენიერი. ნებისმიერ ადამიანს, ნებისმიერ საგანს, ნებისმიერ ნეგატიურ მოვლენასა თუ ფაქტს ყურადღებით დააკვირდით და იფიქრეთ, რა აქვს მას კარგი. ყველა ნეგატიური შტრიხის პარალელურად, თითო პოზიტიური შტრიხიც მოძებნეთ. პოზიტიური მხარის დანახვით, დაფარული სილამაზის აღმომჩენად იქცევით. ეს ვარჯიში წინა სავარჯიშოების გაგრძელებაა და ფიქრებისა და გრძნობების შეთანხმებულ მოქმედებას მოითხოვს. ყველაფერში რომ კარგი მხარის დანახვა შესძლოთ, თქვენი ემოციებისა (რეაქციების) და შეხედულებებისთვის გადაბიჯება მოგიწევთ. მერე ძალიან საინტერესო ეტაპამდე მივდივართ: რას მეუბნება ეს ყველაფერი? რა უნდა ვისწავლო აქედან? რატომ არ მესმის? განხილვა, ანალიზი მხოლოდ დაგეხმარებათ. კრიტიკა საწყის წერტილად გამოიყენეთ.

ეს სავარჯიშო დაგეხმარებათ, ისწავლოთ პოზიტივზე კონცენტრაცია, სიმახინჯე სილამაზის აღქმაში ხელს ვეღარ შეგიშლით და პირიქით, ვერც სილამაზე დაგიბრმავებთ თვალს ისე, რომ ნეგატიური მხარეების დანახვა ვერ შეძლოთ. გაგივითარდებათ ტოლერანტულობის გრძნობაც. აღმოაჩენთ, რომ ამქვეყნად არ არსებობს ფაქტი, მოვლენა, საგანი თუ ადამიანი, რომელშიც რაღაც დადებითის მონახვას ვერ შეძლებთ. მეტი სიცხადისთვის გადახედეთ წარსულს.

ახალი ინფორმაციისთვის გახსნილობა

ყოველთვის იყავით ღია ახალი გამოცდილებისა და ცოდნის მისაღებად და როგორ კარგადაც არ უნდა გქონდეთ შესწავლილი რამე, ნუ იქნებით დარწმუნებული, რომ ახალი არაფერია სასწავლი. ეს შესაძლოა ძალიან მარტივად მოგეჩვენოთ, მაგრამ აბა, კარგად დაუკვირდით.

თქვენ შესაძლოა ყოველდღე ერთი და იგივე გზით მიდიოდეთ სკოლაში, უნივერსიტეტსა თუ სამსახურში. იმდენად კარგად იცოდეთ ეს გზა, ირგვლივ აღარც იყურებოდეთ, აღარ აკვირდებოდეთ არაფერს. თქვენ ხომ ყველაფერი შესწავლილი გაქვთ, არაფერი საინტერესო აქ არ არის. თუმცა თუკი ერთ დღეს მეტ ყურადღებას მოიკრებთ, აღმოაჩენთ, რომ მზის სხივები მომხიბვლელად ცეკვავენ ფოთლებს შორის, ბალახს მშვენიერი სუნი ასდის, ცაში გადამფრენი ჩიტების გუნდი ულამაზეს პეიზაჟს ხატავს, ან უბრალოდ ღრუბლები სულ სხვანაირ განათებას ქმნიან. ეს ახალი აღმოჩენა ბედნიერების შეგრძნებას გჩუქნით, რომელიც თქვენს სხეულზეც პოვებს გამოძახილს. თქვენ იღიმით, თავისუფლად სუნთქავთ და თავს კარგად გრძნობთ. ფიქრობთ, ნეტავ, რა ხდება ასეთი განსაკუთრებული და აღმოაჩენთ, რომ ადრე ნაკლებად დაკვირვებული იყავით. ახლა კი როცა სხვა თვალით შეხედეთ, თქვენი გონება და სული სამყაროს მთლიანად გაეხსნა.

ამ სავარჯიშოს მიზანიც გონების და სულის სიახლეებისთვის გახსნის სტიმულაციაა. რაც უფრო მეტი იცით, მით უფრო რთულია ძველი შთაბეჭდილებებისგან გათავისუფლება. ამ საკითხზე უკვე ბევრი იფიქრეთ, იმსჯელეთ, შეხედულებაც ჩამოიყალიბეთ და მორჩა, არაფრის მოსმენა აღარ გინდათ, ვერაფრით გაგაოცებთ. თქვენი შეხედულებები უკვე თქვენი რეაქციების განმსაზღვრელად იქცა. სავარჯიშოს არსი უკვე კარგად შესწავლილი საგნების სხვა თვალით შეხედვაში მდგომარეობს. მოსმენა ისწავლეთ, ახალი მოლოდინებით განიმსჭვალეთ. ისეთ რამეებს აღმოაჩენთ, აქამდე რომ არ შეგინიშნავთ. ეს არ ნიშნავს რომ თქვენი ცოდნა მთლიანად უნდა უარყოთ, პირიქით ეს ცოდნა უნდა გააფართოვოთ, მასზე უნდა დააშენოთ ახალი. ეცადეთ უკვე კარგად გადაღეჭილ თემებს ბავშვური ცნობისმოყვარეობითა და ინტერესით შეხედოთ. უამრავი შეკითხვა გაგიჩნდებათ. თქვენი დასკვნები გვერდზე გადადეთ და აცადეთ საგნებს, ადამიანებს და მოვლენებს თავიანთ თავზე თავადვე იმეტყველონ. უარი თქვით ფრაზებზე – ასეთი რამ არასოდეს გამიგია, ასეთი არაფერი მინახავს ჩემს ცხოვრებაში. ღია დატოვეთ ცნობიერება ნებისმიერი ახალი ცოდნის მისაღებად, თუნდაც სრულიად ეწინააღმდეგებოდეს ეს ცოდნა აქამდე მიღებულ მთელს თქვენ ცოდნას და გამოცდილებას.

შინაგანი ჰარმონიის შენარჩუნება

წინა ხუთი სავარჯიშო ერთმანეთისგან დამოუკიდებლად თქვენი სულიერი განვითარების სამსახურში იდგა: ფიქრებისა და ნების კონტროლი, საკუთარი გრძნობების, სიხარულისა თუ მწუხარების პატივისცემა და უშფოთველობის შენარჩუნება, სამყაროს პოზიტიური აღქმა და ცხოვრებისთვის გონების გახსნა. მეექვსე სავარჯიშო ამ ყველაფრის ერთმანეთთან ჰარმონიულ შეთავსებაში დაგეხმარებათ. თქვენ ახლა ამ ყველაფრის კომბინაციაში კეთება უნდა დაიწყოთ.

როდესაც სრულ კურსს ჩაიტარებთ, მერე შეგიძლიათ ცოტა ხანი შეისვენოთ და ისევ თავიდან დაიწყოთ. ან კიდევ იმ სავარჯიშოებს მიუბრუნდეთ, რომლებიც ცოტა გიჭირდათ. ზოგიერთი ჩვენგანი ხომ ფიქრში უფრო ძლიერია, ზოგს შეგრძნებები უფრო მეტად აქვს განვითარებული, ზოგი კიდევ სულ მოქმედებაშია. ეს ყველაფერი სამყაროსთან ჰარმონიულ თანაარსებობას გასწავლით და საკუთარი თავის მარადიულ განვითარებაში დაგეხმარებათ.

სულიერ სიმშვიდეს გისურვებთ

https://www.mental.ge/2017/02/10/shtaineris

paraskeva · March 6, 2018

"შორს წასულ ფრინველს, როცა მოვხსნი და ფარფატით ეშვება კადრში,
ალბათ, ამიტომ მეცა მკლავენ, როცა ვარ ცაში.
და მაინც უნდა ვეცეკვო ჩემს ცხოვრებას -ტანგოც და ვალსიც..."

paraskeva · March 7, 2018

''ბაზრის ქალს''რომ უპასუხებ, იმის დონეზე აღმოჩნდები და..იქ უკვე ვეღარ მოერევიო."

**BROWNING** · March 10, 2018

პარასკევა, სპეციალურად არ მოგვილოცია ფორუმს გასული ქალთა დღეები, მაგრამ ხომ იცი მოლოცილი გაქვს ისედაც ყველასგან :)

paraskeva · March 20, 2018

Anything Can Happen. 1 of 4 ყველაფერი შეიძლება მოხდეს გიორგი პაპაშვილის წიგნის მიხედვით

1920-იან წლებში დუშეთიდან ამერიკაში წასული გიორგი პაპაშვილი (ვისზეც 1952 წელს ჰოლივუდში ფილმია გადაღებული - Anything Can Happen)

paraskeva · March 20, 2018

ლანჩხუთის „გურია“ საკავშირო ჩემპიონატის პირველ ლიგაში თამაშობდა და ერთხელაც, მშობლიურ ქალაქში ომსკის გუნდს უნდა შეხვედროდა.
თამაშის წინა დღეებში „გურიის“ ერთ-ერთი მოღვაწე გარდაიცვალა. არც დაკრძალვის გადადება გამოდიოდა და არც შეხვედრის გადატანა. მასპინძლები სტუმრებს მოელაპარაკნენ და თამაში 19 საათის ნაცვლად 12 საათზე გადმოიტანეს. მატჩი „გურიამ“ მოიგო, შემდეგ ომსკელი კოლეგები დაკრძალვაზე წაიყვანეს, მერე, რა თქმა უნდა, ქელეხი იყო. რუს ფეხბურთელებს ისე მოეწონათ ქართული ღვინო, რომ მეტისმეტი დალევისაგან კინაღამ ინფარქტები ჩამოირიგეს. მეორე დღეს სტუმრები მასპინძლებმა აეროპორტში გააცილეს. გამოთხოვებისას ერთი „ისტორიული“ დიალოგი გაიმართა:

- კაკოი უ ვას ვინო ხაროში ! - ამოიოხრეს სტუმრებმა.
- ტოლი ეშჩო ბუდეტ! - გაამხნევეს ლანჩხუთელებმა.
- კაგდა? - ისევ ამოიოხრეს რუსმა ფეხბურთლებმა.
- მი ჟე პრიედემ ვ ომსკ. - დაამშვიდეს მასპინძლებმა.
- პრიტაშჩიწე ვაშე ვინო! - გაუბრწყინდათ თვალები რუსებს.

სტუმრების სამწუხაროდ, ქართველმა მოთამაშეებმა „აუხსნეს“, რომ ქართული ღვინო ხანგრძლივ მგზავრობას ვერ იტანდა და ომსკში ჩატანამდე გაფუჭდებოდა. რუსებმა სულ მოიწყინეს, მიდგნენ ერთ კუთხეში, ითათბირეს, შემდეგ მათგან ყველაზე გაბედული და მამაცი ლანჩხუთელებს მიუახლოვდა: - დავაიწე, რებიატა, ვი ნე ბესპაკოიტეს, ნა პავტორნუიუ ვსტრეჩუ, აპიატ მი პრილეტიმო, - შესთავაზა.
/ვახტანგ კოპალეიშვილი/

paraskeva · March 20, 2018

“ერთი მშვენიერი დღეა. კინოსტუდიის ეზოში მივედი მონტაჟზე. მისვლა ცოტა ადრე მომივიდა და დრო რომ მომეკლა, ნელი ნაბიჯით ვცემ ბოლთას. მოულოდნელად, კარგა ხნის უნახავი მეგობარი – ნუგზარ შარია დავინახე. გადავეხვიეთ ერთმანეთს, მოვიკითხეთ და ვსაუბრობთ სასხვათაშორისოდ.

ერთიც, ვნახოთ, ეზოში ავლიპ ზურაბიშვილი შემოვიდა, კინოსტუდიის რამდენიმე თანამშრომელი ახლავს და მოაცილებენ დიდი პატივისცემით. თურმე ბატონ ავლიპზე დოკუმენტურ ფილმს იღებდნენ და იმიტომ მოსულა. გაგვისწორდნენ მე და ნუგზარს. ავლიპი შეჩერდა. შეჩერდნენ ამალის წევრებიც. ფსიქიატრი ჩვენკენ დაიძრა. მოგვიახლოვდა და შეჩერდა.

- თქვენი სახელი ყმაწვილო? – მეკითხება.
- გიჟური, ბატონო.
- როგორა, როგორა? – ყურზე ხელი მიიდო კაცმა, ხომ არ მომეყურაო.
- მე მქვია გიჟური, ვაჟი ვარ ვაჟური, ძლიერ მიყვარს ვაზის ნაჟური, - ჩავარაკრაკე ექსპრომტი. ავლიპს მთელი გულით შევეცოდე.
- ესა, - ჩემზე ანიშნა მხლებლებს, - ხშირად ამბობს ხოლმე ასეთ ლექსებს?
- არც ისე, - უთხრეს.
- სხვა რამესაც ხომ არ აშავებს ხოლმე?
- რა უნდა დააშაოს, ბატონო ავლიპ?
- აი, ვთქვათ, ფანჯრის ქვით ჩამსხვრევა, “იუპიტერი ვარო”, ძახილით.
- არა, ეგეთი რამეები ჯერ არ შეგვინიშნავს.
- კარგიიი, ყმაწვილო, - მომიბრუნდა მე. – როცა მოიცლი, ჩემს კლინიკაში შემომიარე, შვილო. მე უფრო უიმედო პაციენტებიც შემომიბრუნებია სააქაოსკენ.
- გეახლებით, ბატონო ავლიპ, - ამომიჯდა გული.
- თქვენი გვარი, ყმაწვილო, - ახლა ნუგზარს მიუბრუნდა აკადემიკოსი.
- შარია, ბატონო.
- ვაა, როგორა?
- შარია, შარია, - გაუმეორა ნუგზარმა.
- არააა, ეს მეტისმეტია, - მიუბრუნდა მხლებლებს. დღეს ძალიან თარს ფეხზე გამოვედი. ეს გიჟურიო, ეს კიდევ შარია. დროზე გამიშვით, თორემ აქ მართლა შარს არ გადავეყარო, კაცო, - თქვა და ჩქარი ნაბიჯებით გაგვეცალა”.
გიჟური კომახიძე

paraskeva · March 20, 2018

Первейшая обязанность человека — оставаться живым. А уже потом следует то, что люди именуют честью.

Если ты проявляешь щедрость, то придай этой щедрости личную окраску.

В день свадьбы дочери ни один сицилиец не может никому отказать в просьбе. И ни один сицилиец не упустит такого случая.

Если мужчина не стал своим детям настоящим отцом, он не мужчина.

Дружба — это все. Дружба превыше таланта. Сильнее любого правительства. Дружба значит лишь немногим меньше, чем семья. Никогда этого не забывай.

У каждого из нас найдется что рассказать о своих невзгодах. Я этого делать не собираюсь.

Меня тянет повозиться в саду — делать домашнее вино, когда нальются гроздья.

Он деловой человек. Я сделаю ему предложение, от которого он не сможет отказаться.

Я человек суеверный, стыдно признаться, но что поделаешь.

Один законник с портфелем в руках награбит больше, чем сто невежд с автоматами.

Никогда не сердись, никогда не угрожай и заставь человека рассуждать здраво. Главное искусство состоит в том, чтобы не замечать ни оскорблений, ни угроз и подставлять левую щеку, когда тебя ударят по правой.

Иной долг способен сломить самую крепкую силу.

Ничто мне так не чуждо в этой жизни, как беспечность. Женщины и дети могут позволить себе жить беспечно, мужчины — нет.

Людям, которых любишь, говорить «нет» нельзя — во всяком случае, часто. В этом весь секрет. Когда же все-таки приходится, то твое «нет» должно прозвучать как «да». Или добейся, чтобы они сами сказали это «нет». И не жалей на это времени и усилий.

С теми, кто воспринимает несчастный случай как личное оскорбление, несчастные случаи не происходят.

Что творилось бы на земле, если б люди, вопреки всяким доводам рассудка, только и знали, что сводили друг с другом счеты? Разве не в этом проклятье Сицилии, где мужчины так заняты кровной местью, что им некогда зарабатывать хлеб для семьи.

Я рассуждаю по старинке.

Всегда лучше, если друг недооценивает твои достоинства, а враг — преувеличивает твои недостатки.

Месть — это блюдо, которое вкуснее всего, когда остынет.

Мы не юристы, чтобы выдавать друг другу заверенные ручательства. Мы — люди чести.

Знай меру.

Одно дело виски, азартные игры, даже женщины — то, чего требует душа у многих и что запрещено отцами церкви и государства. И совсем другое — наркотики.

Как знать, не станет ли кто-нибудь из детей моих внуков губернатором или даже президентом — здесь, в Америке, нет ничего невозможного.

Жизнь так прекрасна.

Будь я всесилен, я явил бы больше милосердия, чем Господь.

/Правила жизни
Вито Корлеоне/

პარასკევას ბუდე

Recommended Posts

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

Top Posters In This Topic

Popular Days

Top Posters In This Topic

Popular Days

Popular Posts

Posted Images

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

BROWNING 349

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

BROWNING 349

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

BROWNING 349

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

მამა ადამის ლექსი "ლოცვა გოდრიდან" პერფორმანსიდან "ზღვა კი იყო უშფოთველ"

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

ყურადღების ძალა

სად არის ხაფანგი?

თითოეული ადამიანის შესაძლებლოებები შემოსაზღვრულია მხოლოდ მისი ფანტაზიის უნარით.

სწორედ, კვანტურ დონეზე იწყებს მოვლენები მატერიალური რეალობად ჩასახვას.

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

როგორ მივაღწიოთ სულიერ სიმშვიდეს, რუდოლფ შტაინერის ექვსი სავარჯიშო

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites

BROWNING 349

Link to post

Share on other sites

paraskeva 30

Link to post

Share on other sites