paraskeva 30 Posted October 3, 2013 Report Share Posted October 3, 2013 მე ასეთი მაქვს თბილისში ციტირება Link to post Share on other sites
გიორგი 46 Posted October 5, 2013 Report Share Posted October 5, 2013 ბავშვობაში, ჩემთვის ყველაზე საზიზღარი საჭმელი იყი აჯაფსანდალი, ხახვიანი და პომიდვრიანი საჭმელი./ჩანახზე და ჩაქაფულზე ფინთათა ვხდებოდი./ მშობლები გვაძალებდნენ მსგავსი "უმსგავსოების" ჭამას და ჩვენც სხვა გზა არ გვქონდა. ინდაურებივით ვყლაპავდით, არც ვღეჭავდით ისე. მერე დრო გავიდა და დაიძრა მადა. პირველად ისე მომიხდა მშიერზე, სამ ლიტრიანი "ბანკა" დამხვდა თაფლით სავსე თახჩაში. ეხლაც ვერ ვიტან ტკბილს. სამ ლიტრიანი თაფლი მივათავე სამ დღეში. მერეა და მაცივარის გამოღება იყო და დიდ მათლაფაზე შემწვარი ბადრიჯანი დამხვდა ნიორ-ხახვით, ქინძ-ნიგოზით შეზავებული, თან არაჟანი მოუსხია ზედ დედაჩემს. ვიფიქრე, ჯანდაბას ჩემი თავი, შიმშილით ხომ არ მოვკვდებითქო და ამოვიტანე რაჭველების გამომცხვარი ცხელცხელი თონის პურები და შეუბერე ყლაპვას. მერე დავფიქრდი და ძაან გემრიელ რამეს დაუღეჭავად ვანადგურებდი. ეგ დღე იყო და თავად დავიწყე ბაზარში სიარული, მსგავსი ბოსტნეულის შესაძენად. ყველა აზერბაიჯანელ "ბაჯი"-ის ვიცნობდი დეზერტირების ბაზარზე. პ.ს. მერე გახდა ცნობილი, რომ მშობლებს სპეციალურად მოუწყვიათ ჩემთვის ეს ამბავი, მხოლოდ ტკბილი და ბოსტნეული დამიტოვეს სახლში და ერთი კვირით დამტოვეს მარტო. მადლობა მათ. მაგარი რამეა აჯაფსანდალი. ციტირება Link to post Share on other sites
courage 2 Posted October 5, 2013 Report Share Posted October 5, 2013 ელჩი საჭმელთან არასდროს მქონია პრობლემა. განსაკუთრებულად მიყვარს 2 პროდუქტი: სოკო და ხახვი ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 6, 2013 Report Share Posted October 6, 2013 (edited) ეს ფოტო რომ გადამეღო, მარტო ამისთვის ღირდა წასვლა ბიჭებო, მინდა ეს ფოტო დავაბეჭდინო და გავადიდებინო... არ მინდა რომ პრიალებდეს.. და როგორ ავუხსნა ფოტოგრაფს... ძალიან მაგარი ფოტოა Edited October 6, 2013 by paraskeva ციტირება Link to post Share on other sites
გიორგი 46 Posted October 6, 2013 Report Share Posted October 6, 2013 paraskeva ძაღლები არა სჩანს ფოტოზე, რომელიმეს დოლი დააჭერინე ფოტო-შოფის საშუალებით, მერ რაღაც გამოვა. არა გჯერავს??? ეჰეეეეე, ნახე აბა ესა. :d030: ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 6, 2013 Report Share Posted October 6, 2013 paraskeva ძაღლები არა სჩანს ფოტოზე, რომელიმეს დოლი დააჭერინე ფოტო-შოფის საშუალებით, მერ რაღაც გამოვა. არა გჯერავს??? ეჰეეეეე, ნახე აბა ესა. :d030: ძაღლები მართლა არ ჩანს, მაგრამ სურათი ძალიან მომწონს... როგორ უნდა გაკეთდეს ფტო-შოფი არ ვიცი ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 6, 2013 Report Share Posted October 6, 2013 ბიჭებო, ამ ქალბატონს მოუსმინეთ, გთხოვთ. რაღაცას ლაპარაკობს, მგონი ჭკვიანურს და თქვენი აზრი მაინტერესებს. რაღაც განსხვავებული ხედვა აქვს. ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 6, 2013 Report Share Posted October 6, 2013 თბილისობა ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 8, 2013 Report Share Posted October 8, 2013 (edited) ჩემი კომპიუტერი ბღუის ჩართვითან მთელი 10 წუთის განმავლობაში.. ალაბთ ქულერი აქვს გადაწმენდი.. დავუშვათ, გადაიწვა, დ-დისკზე ყველა ინფორმაცია წაიშლება? ვინ მიპასუხებს? Edited October 8, 2013 by paraskeva ციტირება Link to post Share on other sites
laika 0 Posted October 8, 2013 Report Share Posted October 8, 2013 არა ეკა,ინფორმაციის დაკარგვასან დაკავშირებით არაფერი მოხდება,ინფორმაცია ვინჩესტერზეა შენახული. ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 8, 2013 Report Share Posted October 8, 2013 არა ეკა,ინფორმაციის დაკარგვასან დაკავშირებით არაფერი მოხდება,ინფორმაცია ვინჩესტერზეა შენახული. ციტირება Link to post Share on other sites
qevxo 0 Posted October 9, 2013 Report Share Posted October 9, 2013 paraskeva ნუ ინერვიულებ, წაშლილი ინფორმაციის აღდგენაც ხდება ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 9, 2013 Report Share Posted October 9, 2013 paraskeva ნუ ინერვიულებ, წაშლილი ინფორმაციის აღდგენაც ხდება და როგორ? ციტირება Link to post Share on other sites
qevxo 0 Posted October 9, 2013 Report Share Posted October 9, 2013 paraskeva რაღაცნაირად არ წაშალო მაინც ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 9, 2013 Report Share Posted October 9, 2013 paraskeva რაღაცნაირად არ წაშალო მაინც ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 10, 2013 Report Share Posted October 10, 2013 როგორ შეიძლება გავიგო ჩემს ფეისბუქის პროფილს ვინ ათვალიერებს,.. ოდნოში ჩანს და ამაში არა... არის რამე მგავსი? ციტირება Link to post Share on other sites
duta 0 Posted October 10, 2013 Report Share Posted October 10, 2013 შეიძლება ეკა მასეთი რაღაცის გაკეთება, ადრე FB ზე ლინკი ამომიგდო და იმ ლინკზე რო გადახვიდოდი ჩანდა ვინ ათვალიერებდა შენს პროფილს. თუ ვნახე ის ლინკი გამოგიგზავნი ;) ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 10, 2013 Report Share Posted October 10, 2013 შეიძლება ეკა მასეთი რაღაცის გაკეთება, ადრე FB ზე ლინკი ამომიგდო და იმ ლინკზე რო გადახვიდოდი ჩანდა ვინ ათვალიერებდა შენს პროფილს. თუ ვნახე ის ლინკი გამოგიგზავნი ;) აბა, გამომიგზავნეეეე ციტირება Link to post Share on other sites
qevxo 0 Posted October 11, 2013 Report Share Posted October 11, 2013 paraskeva მაგ ლინკებს თუდავუჯერებთ საერთოდ უცხო ადამიანები გვსტუმრობენ დღეშI 15-ჯერ :D ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 11, 2013 Report Share Posted October 11, 2013 paraskeva მაგ ლინკებს თუდავუჯერებთ საერთოდ უცხო ადამიანები გვსტუმრობენ დღეშI 15-ჯერ :D ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 14, 2013 Report Share Posted October 14, 2013 „მცხეთის ქალაქს მირონი დუღს“, მზის და ვაზის მირონი. ბებერ ქვებში ღაღადებენ საქმენი საგმირონი. იღაღადეთ, ფუძის ქვანო, ქვანო საგუმბათონო, მცხეთას ხომ არ მიბრძანდებით, კონსტანტინე ბატონო. ბულბულს როგორ არ ესტვინა იბერიის ბაღთათვის, არ მოევლო პალესტინა, კილიკია, ბაღდათი. მოიარე საქართველო მეროჭიკე ბერივით, მოიძიე მონასტრები, ჟამით გადაბერილი. გაწოლილა ქვაში ხავსად ჟამი - ნააღაპარი, ხომ არ ამხელს ხვაშიადსა ქვის გრძნეული ზღაპარი?.. მკათათვეში თრიალეთზე ცაა უკაბადონო, იქნებ ქვეტარს ესტუმრებით, კონსტანტინე ბატონო! ვით დაჭრილი მეციხოვნე ჭირის ოფლგადასხმული, შენი სიტყვის მალამოთი გაამართლე წარსული. გადმოდგება ქართულ მთებზე დილა საიადონო და ქუდს გიხდით საქართველო, კონსტანტინე ბატონო" მცხეთობას გილოცავთ! ციტირება Link to post Share on other sites
BROWNING 349 Posted October 15, 2013 Author Report Share Posted October 15, 2013 გუშინდელივით მახსოვს სვეტიცხოვლის ეზოს კიბეებზე, ქუთაისელი მოსწავლეების გაკეთებულ, ცოცხალი ყვავილების ხეივანში ჩამომავალი კონკსტანტინე. ქუთაისლებს ეცოდინებათ, ბერეჩიკიძე იყო ცნობილი ფოტოგრაფი, ის ირებდა ამ შეხვედრას. როგორ მინდა მაშინდელ გადარებულ კადრებს მივაგნო. „მცხეთის ქალაქს მირონი დუღს“, მზის და ვაზის მირონი. ბებერ ქვებში ღაღადებენ საქმენი საგმირონი. იღაღადეთ, ფუძის ქვანო, ქვანო საგუმბათონო, მცხეთას ხომ არ მიბრძანდებით, კონსტანტინე ბატონო. ბულბულს როგორ არ ესტვინა იბერიის ბაღთათვის, არ მოევლო პალესტინა, კილიკია, ბაღდათი. მოიარე საქართველო მეროჭიკე ბერივით, მოიძიე მონასტრები, ჟამით გადაბერილი. გაწოლილა ქვაში ხავსად ჟამი - ნააღაპარი, ხომ არ ამხელს ხვაშიადსა ქვის გრძნეული ზღაპარი?.. მკათათვეში თრიალეთზე ცაა უკაბადონო, იქნებ ქვეტარს ესტუმრებით, კონსტანტინე ბატონო! ვით დაჭრილი მეციხოვნე ჭირის ოფლგადასხმული, შენი სიტყვის მალამოთი გაამართლე წარსული. გადმოდგება ქართულ მთებზე დილა საიადონო და ქუდს გიხდით საქართველო, კონსტანტინე ბატონო" მცხეთობას გილოცავთ! ციტირება Link to post Share on other sites
BROWNING 349 Posted October 19, 2013 Author Report Share Posted October 19, 2013 რევაზ ინანიშვილი დედაზე მე ისეთი რა უნდა ვთქვა, მაგრამ ჩემი მოსაყოლი მაინც უნდა მოვყვე. შარშან, გვიან შემოდგომაზე, ნოემბერში, ჩემს სოფელში ჩავედი. დამხვდა საცოდავი დედაჩემი -თითებდამჭკნარი, მაჯებდაწვრილებული. მაინც მიღიმოდა და მეუბნებოდა: - ხან ვწევარ, შვილო, ხან, აი, ასე დავრაცრაცებო. ვიყავი ერთ ღამეს და ერთ დღეს, თითქოს ეზო-ყორის მოწესრიგებით გართული, სინამდვილეში რაღაც ცოდვით შეწუხებული. მეორე საღამოს, უკვე შებინდებულზე წამოვედი. ჩვენიდან რკინიგზის სადგურამდე 4 კილომეტრამდე გზაა, სულ თავქვე, თავქვე, აქედან კიდევ აღმართი. გამიმართა დედაჩემმა ძველებური ფარანი, ამინთო, -სადგურში რომ ჩახვალ მორიგესთან დატოვე და ვინმეს ამოვატანინებ მერეო. დავიწყე მე სიცილი, - რა ფარანი მინდა, დედა, ორმოცი წელიწადია ამ გზაზე დავდივარ, სულ ქვა-ქვა ვიცი მეთქი ყველაფერი. -არაო, შვილოო, ახლა სულ შეცვლილია, სად რას აკეთებენ, სად რასო, თან მოლინჭყულია, ფეხი ცურავსო. ბევრი მეხვეწა, მაგრამ არ წამოვიღე ის ფარანი. გამომაცილა კი, კარგა მანძილზე, სანამ დიდი დაღმართი დაიწყებოდა. მომყვებოდა იმ წკვარამში, მინათებდა გზას და მარიგებდა დედურად. დიდ დაღმართთან თვითონვე შეჩერდა, აწია ფარანი ცოტაზე: -წაიღე, შვილოო, შემეხვეწა ერთხელაც. მე გადავკოცნე ღიმილით: - წადი-მეთქი ახლა! მივაბრუნე, თითქოს გაბრუნდა, წავიდა კიდეც, მივიხედე და დგას ისევ, უჭირავს ის ფარანი, მეორე ხელიც შეუშველებია. წადი-მეთქი, წადი! გაბრუნდა, წავიდა. მე თავქვე დავეშვი. ზურგჩანთა მკიდია, თითქმის მივრბივარ, მივიხედავ უკან და, რამდენსაც მივიხედავ, იმ წკვარამში ის ფარნის შუქი ისევ ერთ ადგილზე დგას, ალბათ, მეჩვენება-მეთქი, გავჩერდები, ვაკვირდები -შუქი მაინც არ იძვრის. - დე-დაა! დე-დაა! არავითარი ჩქამი! ნიავი სახეში მცემს, ჩემი ხმა იქამდე ვერ აღწევს. ისე ჩავედი სადგურში, ისე ავედი მატარებელში, ის შუქი მხოლოდ პატარავდებოდა და არ იძვროდა. ვუყურებდი ვაგონის ფანჯრიდან და ვწყრებოდი დედების სიჯიუტეზე. ის კი იყო და ის, ცოცხალი აღრ მინახავს დედაჩემი. დეკემბრის თექვსმეტში, ღამით, თერთმეტ საათზე, უწვალებლად დალია სული და დამრჩა იმ ფარნის შუქი სამუდამო დარდად. რატომ იდგა იქ, იმ აღმართის თავზე, სიბნელეში და სიცივეში იმდენ ხანს? ნუთუ მართლა იმას ფიქრობდა, რომ ცოტათი მაინც მინათებდა ფარნით გზას? ნუთუ ეგონა, ცუდი რამე რომ მომწეოდა, უთუოდ მისწვდებოდა ქვემოდან ხმა?! თუ სულაც ცუდად გახდა, ჩაჯდა, ვეღარ წამოდგა და იყო ასე ფარანზე დაყრდნობილი?! კიდევ უარესი-სამუდამოდ ხომ არ მეთხოვებოდა იმ ფარნით?! დავუნთებ ხოლმე სანთელს, დავიჩოქებ, მაგრამ ვერაფერს ვშველი ჩემს დარდს.... ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 20, 2013 Report Share Posted October 20, 2013 რევაზ ინანიშვილი დედაზე მე ისეთი რა უნდა ვთქვა, მაგრამ ჩემი მოსაყოლი მაინც უნდა მოვყვე. შარშან, გვიან შემოდგომაზე, ნოემბერში, ჩემს სოფელში ჩავედი. დამხვდა საცოდავი დედაჩემი -თითებდამჭკნარი, მაჯებდაწვრილებული. მაინც მიღიმოდა და მეუბნებოდა: - ხან ვწევარ, შვილო, ხან, აი, ასე დავრაცრაცებო. ვიყავი ერთ ღამეს და ერთ დღეს, თითქოს ეზო-ყორის მოწესრიგებით გართული, სინამდვილეში რაღაც ცოდვით შეწუხებული. მეორე საღამოს, უკვე შებინდებულზე წამოვედი. ჩვენიდან რკინიგზის სადგურამდე 4 კილომეტრამდე გზაა, სულ თავქვე, თავქვე, აქედან კიდევ აღმართი. გამიმართა დედაჩემმა ძველებური ფარანი, ამინთო, -სადგურში რომ ჩახვალ მორიგესთან დატოვე და ვინმეს ამოვატანინებ მერეო. დავიწყე მე სიცილი, - რა ფარანი მინდა, დედა, ორმოცი წელიწადია ამ გზაზე დავდივარ, სულ ქვა-ქვა ვიცი მეთქი ყველაფერი. -არაო, შვილოო, ახლა სულ შეცვლილია, სად რას აკეთებენ, სად რასო, თან მოლინჭყულია, ფეხი ცურავსო. ბევრი მეხვეწა, მაგრამ არ წამოვიღე ის ფარანი. გამომაცილა კი, კარგა მანძილზე, სანამ დიდი დაღმართი დაიწყებოდა. მომყვებოდა იმ წკვარამში, მინათებდა გზას და მარიგებდა დედურად. დიდ დაღმართთან თვითონვე შეჩერდა, აწია ფარანი ცოტაზე: -წაიღე, შვილოო, შემეხვეწა ერთხელაც. მე გადავკოცნე ღიმილით: - წადი-მეთქი ახლა! მივაბრუნე, თითქოს გაბრუნდა, წავიდა კიდეც, მივიხედე და დგას ისევ, უჭირავს ის ფარანი, მეორე ხელიც შეუშველებია. წადი-მეთქი, წადი! გაბრუნდა, წავიდა. მე თავქვე დავეშვი. ზურგჩანთა მკიდია, თითქმის მივრბივარ, მივიხედავ უკან და, რამდენსაც მივიხედავ, იმ წკვარამში ის ფარნის შუქი ისევ ერთ ადგილზე დგას, ალბათ, მეჩვენება-მეთქი, გავჩერდები, ვაკვირდები -შუქი მაინც არ იძვრის. - დე-დაა! დე-დაა! არავითარი ჩქამი! ნიავი სახეში მცემს, ჩემი ხმა იქამდე ვერ აღწევს. ისე ჩავედი სადგურში, ისე ავედი მატარებელში, ის შუქი მხოლოდ პატარავდებოდა და არ იძვროდა. ვუყურებდი ვაგონის ფანჯრიდან და ვწყრებოდი დედების სიჯიუტეზე. ის კი იყო და ის, ცოცხალი აღრ მინახავს დედაჩემი. დეკემბრის თექვსმეტში, ღამით, თერთმეტ საათზე, უწვალებლად დალია სული და დამრჩა იმ ფარნის შუქი სამუდამო დარდად. რატომ იდგა იქ, იმ აღმართის თავზე, სიბნელეში და სიცივეში იმდენ ხანს? ნუთუ მართლა იმას ფიქრობდა, რომ ცოტათი მაინც მინათებდა ფარნით გზას? ნუთუ ეგონა, ცუდი რამე რომ მომწეოდა, უთუოდ მისწვდებოდა ქვემოდან ხმა?! თუ სულაც ცუდად გახდა, ჩაჯდა, ვეღარ წამოდგა და იყო ასე ფარანზე დაყრდნობილი?! კიდევ უარესი-სამუდამოდ ხომ არ მეთხოვებოდა იმ ფარნით?! დავუნთებ ხოლმე სანთელს, დავიჩოქებ, მაგრამ ვერაფერს ვშველი ჩემს დარდს.... :* ციტირება Link to post Share on other sites
paraskeva 30 Posted October 23, 2013 Report Share Posted October 23, 2013 ჩემი თბილი ძამიკოები ლოგოლ ალიანო, ლოგოლო? ციტირება Link to post Share on other sites
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.